Vereniging...

gisteren

 

Lieve Hiepie,

Sommige mensen hebben altijd wat, en soms komen ze bij me op bezoek. Zo ook vandaag. Nadat de nieuw geïnstalleerde deurbel had geklonken zat ie bij me op de bank.

"Dit heb ik weer. Zoiets geks ! krijg ik een bekeuring thuis van een pool die bij een vereniging had ingebroken". Dat beloofd weer wat. En kluwen vol verwarring onrolt zich langzaam. Een bekeuring voor een inbraak bij een vereniging door iemand die je niet kent...

Nu wil het geval dat er allerlei mensen ooit op zijn adres waren ingeschreven. Uit alle windstreken en met allerlei beroepen. Van schooljuf tot wietteler, het is er allemaal geweest. Met de communicatiecursus in de hand, ben ik maar door gaan vragen. Niet rekenend op het verwarrende gesprek dat zou volgen.

"Ja die pool heeft er vroeger wel gewoond, maar waarom ie nou een bekeuring krijgt voor inbreken in een vereniging...".
"Stond er niet gewoon 'inbraak in vereniging ?".
"Ja verrek, maar hebben ze het dan helemaal niet bij een vereniging gedaan..."
"Nou, dat zou ook nog wel eens kunnen, maar ze hebben het voornamelijk 'samen' gedaan, met meerderen, als een clubske".
"Oh, noemen ze dat zo... ! Ik vond het al zo raar, er stond ook niet bij welke vereniging".

Kijken wat er morgen gebeurt

Guus...

maandag

 

Lieve Hiepie,

Ik wordt er beetje gek van, geen dieren om me heen. Eigenlijk hebben we altijd wel wat gehad. Goudvissen, een hele verzameling ratten en natuurlijk de honden.

Natuurlijk, lastig is het ook weleens. Het schoonmaken van dat rattenhok was wat minder, maarw at een lol kon je hebben als die beesten er 's avonds uit waren. Druk bezig met alles van waarde, en dat is heel wat voor een rat, het hok binnenslepen. Hele kranten zijn er, door innige onderlinge samenwerking, door een klein deurtje verdwenen.
Voer werd in grote hoeveelheden op allerlei plekken in het hok verborgen. En natuurlijk de lekkere dingen eerst.

Wat ik nog het meeste mis is het uitlaten van Gijs. Elke morgen samen opstaan. Zwaaiende staart, altijd in een goed humeur, "kom op, we gaan !". Als het regende waren we ietsje sneller terug, dat vond ie niks om de dag mee te beginnen. Teruggekomen enthousiast beginnen aan het ontbijt, en dan, met een paar grote snoeksprongen op bed.
Uitgebreid zijn bek afvegend aan mijn dekbed om vervolgens op zijn rug aan zijn volgende dutje te beginnen.

Ik ben benieuwd wie er straks bij ons komt wonen. Wordt het Frits, Joop of Guus... Ik ben benieuwd, het duurt nog even, maar het is wel spannend !

Kijken wat er morgen gebeurt

Oranje...

1 okt

 

Lieve Hiepie,

Nog enigzins van slag van gister deed ik vanmiddag een dutje. Opgeblazen door mijn pomp, dromend van een leven zonder zorgen. Plotseling gaat de telefoon naast mij.

Cleopatra ! Plichtsgetrouw neem ik op. Visioenen over alarminstallaties die staan te loeien, onmisbare apparatuur die er mee stopt, lekke watertanks, roldeuren die niet meer naar beneden willen... Gelukkig het valt mee, de bedrijfs-dwerghamster aan de lijn, kan dus nooit belangrijk zijn.

"Als je volgende keer een oranje paneel wil ophangen dan MOET (de cursus heeft nog niet helemaal gewerkt) je ff (toch een beetje) contact met mij opnemen, want dat wil ik niet." "Oh, wat vervelend, en nu ?" "Nou, dat paneel moet weg, en dan heb ik gaatjes in de muur." "Tjoh, dat is dan ook vervelend, dan zal ik die gaatjes wel weer dicht maken."

Dan volgt er een prachtig gesprek over het paneel, dat gemaakt is als herrinering aan de voetbal finale, er eigenlijk al drie maanden geleden moest hangen, als decoratie in de showroom.
Dat ik dat heb afgesproken met zowel de directeur als met onze marketing specialist en, en..., en.... En dat het bezoek van onze duitse CEO eigenlijk wel een mooie aanleiding vormde, maar dat het me eigenlijk geen ruk interresseert.

Ik wil een James Bond telefoon, met beeldbellen, zodat ik ongelukkige dwerghamsters meteen uit hun lijden kan verlossen.

Kijken wat er morgen gebeurt

Communicatie...

29 sep

Lieve Hiepie,

En ja hoor, morgen gaat het gebeuren. Opnieuw een dag kwebbelen en kwabbelen bij van de Valk. Dag twee van de communicatiecursus is aangebroken.

Ons management heeft, in haar alleszinderende wijsheid, besloten om een groot deel van het bedrijf te leren communiceren. Wij communiceren namelijk niet. Natuurlijk, we praten, luisteren en mailen (dat vooral veel en vaak) maar op de een of ander manier begrijpt de één toch niet wat de ander bedoelt.

En hier ga ik dan meteen weer de fout in, want op dag één heb ik geleerd dat ik worden als ´maar-moeten-moeilijk´niet mag gebruiken. Dus toch ! Het zal dus al met al een heel circus worden. Maar... ( !) dan krijgen we er ook een goed communicerende organisatie voor terug. Dat is althans wel te hopen, gezien de kosten die het met zich mee brengt.

Nu kreeg ik laatst een artikel onder ogen. Een directeur van een vooraanstaand onderzoeksbureau melde het volgende : `Om dit soort acties te laten slagen moet je het hele personeel doodschieten, het gebouw platbranden, 1000 km verderop opnieuw beginnen en dan heb je nog steeds kans dat het niet lukt !´

Nu ben ik wat minder pessimistisch gestemd en denk dat als we met het management beginnen, we al een heel eind de goede richting in komen.

Kijken wat er morgen gebeurt.

NEN...

28 sep

 

Lieve Hiepie,

Vandaag was het NEN dag. De NEN bepaalt eigenlijk alles. Ze zegt hoe hoog onze deuren moeten zijn, wat de minimale hoogte is van de toiletpot, waar de stroomkabels moeten lopen en zo hebben ze van alles. Er is zelfs een norm die stelt hoe sinterklaas er uit hoort te zien.

Nu begrijp ik het allemaal best, als je geen afspraken maakt, wordt het een zootje. Napoleon is er vroeger al eens mee begonnen en dat was nog niet zo verkeerd. Al die verschillende lengte en weeg en tijd maten was niet echt handig. Al zijn er natuurlijk nog hele continenenten die het allemaal nog niet zo begrepen hebben, bv Engeland, maar goed dat is hun probleem.

Toch slaan we met z'n allen ook wel een beetje door met al dat genorm. Je kan het zo gek niet verzinnen of er bestaat wel een norm voor die je precies vertelt hoe, wat, waar, waarom... er gebeuren moet.

Zo is er bij ons een nieuwe brandmeldinstallatie geplaatst. En denk nou niet dat één norm dan voldoet... Nee, nee, op het hele project zijn maar liefst 9 normen van toepassing en die hebben allemaal gelijk. Het was dan ook voor de installateur een hele toer om mevrouw NEN tevreden te stellen.

En juist als dan alles voor elkaar lijkt te zijn, is er nog een 'piep klein puntje'. Het bedieningsdeel hangt te hoog. Jawel 11 cm te hoog ! Niet dat we er niet bij kunnen, verre van dat, maar de NEN zegt...

En dat betekent dus dat we een komplete brandhaspel moeten gaan verplaatsen om het op te lossen. Of deze dan nog wel op NEN hoogte hangt weet ik niet, weet deze 'NEN' niet en ga ik ook niet vragen. Ik ben vanaf morgen weer even uit 'ge-nen't'.

Kijken wat er morgen gebeurt

Verandering...

27 sep

Lieve Hiepie,

Zaterdag heb ik een hele afdeling verplaatst. niet in mijn eentje gelukkig, maar eigenlijk wist niemand hoe het er nu eigenlijk uit zou komen te zien. Behalve ik, zei de gek

Het was dus voor veel mensen een verrassing toen ze vanmorgen de kantine uit stapten. Waar je 'vroeger' rechtdoor kon lopen was nu een kleine omleiding verplicht. Een muur vol stellingen stond in de weg. En het was nog erger ! Overal stonden de dozen die ons zaterdag in de weg hadden gestaan. Oh, oh, oh, wat een problemen.

De chef van onze uitgaande goederen was in grote paniek. "Dit kan niet ! Dit moet helemaal anders ! Zo kan ik niet werken ! " Via via kreeg ik de kritiek van mijn eigen manager horen, wij communiceren op een heel speciale manier. Hij was bij enkele collega's gaan informeren of dit wel de juiste oplossing was. "Dan moet je bij Karo zijn, die weet wel of het anders kan" was het antwoord. Afschuiven is bij ons tenslotte tot kunst verheven.

Uiteindelijk heb ik het iedereen het doel maar uitgelegd. Driftig gebruik makend van de 'tools' die ik bij onze comm. cursus had gekregen, omslachtig woorden als 'moeilijk, moeten en maar' omzeilend, begreep uiteindelijk iedereen de oplossing.
Niet ruimte bied oplossing, maar logistieke processen. Sla geen spullen op die je al verkocht heb, stuur ze gewoon naar de klant ! Produceer alleen wat je verkocht hebt en wat je kunt maken, anders heb je alleen maar 'magazijntjes'.

Ik begrijp het gerust wel. Verandering is altijd onwenning. ik kan het weten, ik raak al van slag als ik op een andere stoel moet gaan zitten, maar soms broodnodig.

Nu eens kijken waar mijn stoel morgen staat.

Gijs...

26 sep

 

Lieve Hiepie,

Het is lang geleden en eigenlijk zag ik het allemaal niet meer zo zitten, maar schrijven helpt, en dus maar aan jou.

Na alle operaties is het toch helemaal mis gelopen. Terwijl we allemaal onze best deden, en Gijs het hardst, werkte zijn lichaam niet mee. Altijd braaf in de box, altijd blij als je thuis kwam, altijd blij om even uit te gaan, altijd vol energie ondanks de pijn die je nooit toonde.

Het leek er allemaal best goed uit te zien en elke keer had ik weer het idee dat het beter ging, tot die laatste dagen. De wond werd maar groter en was niet meer dicht te krijgen. Steeds meer metaal werd zichtbaar, een schroef werd afgestoten. Uiteindelijk dus een hopeloze zaak. Al een paar keer hadden we op het punt gestaan maar elke keer was er toch weer het sprankje hoop waar we ons aan vast klampten.

Tot die vrijdag. Na een hopeloze week was duidelijk dat herstel niet meer mogelijk was. Samen hebben we Gijs naar dromenland begleid.
In mijn handen is hij in slaap gevallen. Zo zijn we ook eens begonnen, als pup, zo'n 6 jaar geleden.

Je was een apart beest. Vrienden met iedereen maar toch op jezelf. Wist werkelijk overal balletjes vandaan te toveren. Vol trots kwam je schroefjes laten zien die je bij Cleopatra op de vloer had gevonden.
Je was energiek en vol energie.Maar ook in niets doen was je sterk. Ontspannen heb je tot kunst verheven. Op je rug, poten omhoog, uren kon je dat volhouden. Om jaloers op te worden.

Samen kluiven. Ik hield het bot vast, jij gebruikte je bek. Duidelijk gaf je me aan welke kant je wilde kouwen. Links of rechts en af en toe trekken met de voortanden. En dat samen op de bank, op mijn schoot. We hadden het goed samen.

Lieve Gijs, ik ben blij dat jij mijn hond was. Bedankt voor je liefde en vertrouwen. Ga lekker spelen met Bas en Andjin, we komen elkaar vast weer tegen

Pech...

2 jul

 

Lieve Hiepie,

Vol goeie moed op pad. Hond achterin, op naar de controle.

Daar gingen we dus. Gijs ging goed vooruit maar toch had ik me twijfels. Hij bleef net even te veel hinkelen. Maar goed, hij heeft vier poten en leek er weinig last van te hebben.

Aangekomen had hij het al snel in de gaten. Dit was niet de goeie plek. "Geen bomen, geen gras, dit was beslist niet het park. Ah, ik ruik het al, hier moet ik van alles wat ik niet wil...". Dat liet ie ook even merken. Hij had beslist geen zin in een rontgenfoto, maar verder deed hij goed zijn best.

Vanuit mijn ooghoek kon ik de monitor al zien. Aan het gezicht van de orthopeed zag ik het ook. Dit was niet zoals het moest.

Snel werd het euvel duidelijk. De vier weken extra rust hadden niet het gewenste resultaat. Het stukje bot zat niet genoeg vast en moet opnieuw worden vastgezet. "Jezus, wat een domper !". Snel werd een nieuwe operatie gepland. Dinsdag is het weer zover. Dan begint het hele circus van 6 weken weer opnieuw.

Hoe leg je het een hond uit die zich verder goed voelt. Zwaaiend met z'n staart iedereen begroet.
6 Weken kennelrust, hij zal er wel niets van snappen...

Volgende keer neem ik een hond die kan praten.

Uitstellen....

23 jun

Lieve Hiepie,

Iedereen heeft ze. Van die klussies waar je geen zin meer in hebt. Dingen die je gewoon het liefst wil vergeten, en eigenlijk ook helemaal niet meer wil doen. Je bent er enthousiast aan begonnen, maar ergens in het traject is dat gestopt.

Zo heb ik er ook een. Onze showroom moet nog worden afgemaakt. Het stucwerk wel te verstaan. Nu vindt ik het deco-stucen heel leuk, maar dat eeuwige voorwerk.
Eerst met gips de grote gaten vullen. Twee keer en tussendoor schuren. Daarna twee keer vlakstucen met vlakmiddel én... tussendoor schuren.
Nou is het niet eens het stucen. ik heb zo de pest aan dat schuren. Het is vies, gaat overal zitten. Zelfs met een mondmasker eet je het de hele dag. Het dringt op de een of andere manier in je huid en ook mijn haar kan er helemaal niet tegen. Helemaal met dit weer is het gewoon niet leuk om te doen.

Maar goed, het zal wel weer vanzelf 4 uur worden. Ik heb de deadline al aardig laten oplopen, zodat ik er nu toch écht niet meer onderuit kan om te beginnen.
Ik zeg dan ook tegen mezelf, "Een paar dagen en dan heb je het weer gehad. Dat moet toch te doen zijn...". Morgen ga ik er maar even tegenaan. Dan heb ik het maar weer achter de rug.

Hoe werd je ook al weer manager ?

Kijken wat er morgen gebeurt.

Buik...

22 jun

Lieve Hiepie,

Zo af en toe heb je weer eens een echte opsteker. Ik kreeg weer eens lucht tijdens het beademen!

Eens per jaar moet ik op herhaling. Alle nieuwe foefjes worden bijgebracht en alle oude herhaald. Als je weer zo'n dag hebt gehad voel je je weer helemaal geupdate. "Ik kan er weer als EHBO'er tegenaan.

Waar ik altijd als een huis tegenop zag was de reanimatie. Het probleem lag bij mij : 'de buik' zat in de weg. Dat pompen ging nog wel. Van het beademen werd ik gek. Aangezien de buik in de weg zat, werd dat een hele circusact.
In de achteruit gekropen, voldoende ruimte makend voor de buik in ligstand, twee keer inblazen, omhoog, vooruit, en weer pompen. Daarbij rekening houdend met het tempo van de oefening : "Staying Alive".
Nou dat klopt, alleen moest ik wel alle zeilen bijzetten om mezelf in leven te houden!

Tot mijn stomme verbazing ging het de afgelopen keer zonder enig probleem. Ik kon gewoon op mijn knieën blijven én bukken. Als klap op de vuurpijl kon ik ook nog gewoon blijven ademen. 'De buik' zat niet meer in de weg!

Zonder problemen heb ik de twee minuten keurig volgehouden. De computer was getuige.

Nog maar een jaar en dan ben ik wel op gewicht. Nog net op tijd voor de olympische spelen.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Stoffig...

21 jun

Lieve Hiepie,

Sluit je de week af, komt er, uit het niets, een 'enorm' probleem... stoffig toiletpapier.

Afgelopen vrijdag werd ik er 'pas' bijgeroepen. Lang hebben ze nagedacht Uiteindelijk toch maar doorgezet. Onze receptiecrew was tot de conclusie gekomen dat ons wc papier stoft.
Nu kun je natuurlijk denken "wat overdreven..." maar je zal het maar ontdekken. Dan sta je raar te kijken. WC papier hoort namelijk helemaal niet te stoffen als je het afrolt. Daar is het niet voor.

Omdat ik niet meteen overtuigd was, dit soort verschijnselen zijn niet echt 'op afroep' te demonstreren, heb ik een diepgaand onderzoek ingesteld.
Zaterdagmorgen, in alle rust en vroegte, heb ik in het donker, met zaklantaarn, onderzoek gedaan.
Tot mijn stomme verbazing verscheen er tijdens het afrollen regelmatig een stofwolk. Oké, "stokwolkje". Uiterst verbaasd heb ik een aantal ander toiletten geprobeerd. Het resultaat was hetzelfde : stof !

Elk wetenschappelijk onderzoek moet natuurlijk worden uitgevoerd met een controlegroep. Thuis heb ik dus hetzelfde gedaan. En nu... geen stof. Dit was dus geen toeval. Hier was beslist meer aan de hand.

Om zeker te zijn dat geen complot is, heb ik Hokatex daarom vandaag om opheldering gevraagd. Een schoonmaakbedrijf dat zijn eigen stof meeneemt gaat me toch even te ver.

Toch voelde ik me een beetje CSI, pijnzend met een zaklantaarn op de wc...

Kijken wat er morgen gebeurt

Wondje...

16 jun

Lieve Hiepie,

Ik denk dat ik langzamerhand een abonnement heb op de eerste hulp. Zouden daar ook bonuspunten mee te verdienen zijn?

Rustig zittend achter m'n buro, stiekem even aan het hyven wordt ik geroepen. "Karo, vlug, hij bloe, hij snij, hij au..". Een van mijn collega's, buitenlands, maakt me duidelijk dat hulp noodzakelijk is. Snel spring ik op, ietwat gespannen, je weet het nooit, neem ik de situatie op.
Voor me staat een collega met een hand gewikkeld in papier. Het ziet er bloederig uit. Snel dan naar het EHBO hok.

Eerst maar eens kijken. Zo, gelukkig dat valt mee. Een sneetje in de bovenkant van de duim. Eerst maar eens schoonmaken.
"Héél eg, karo, héél véél pij, au...". "Ga eerst maar even zitten, straks val je om, het valt wel mee. trouwens niet zo zeuren, hij valt er niet af ". "Stel je niet zo aan !" weet ik nog net binnen te houden. Blijkbaar zit het wondje, bij een andere cultuur, ook tussen de oren.

Het wondje is snel dicht met een paar zwaluwstaartjes. Een keurig verbandje, zo uit het boekje, maakt het verhaal kompleet. Geen doorbloeding in het verband, dus het bloeden is keurig gestopt, druk verband niet nodig. Klus geklaard... dacht ik.

"Moet ziekhui, moet hecht, moet echt hecht, moet dokt ". Als het mijn kind was zou ik zeggen, "lekker gaan spelen, beetje voorzichtig met je handje, snoepie, vort maar weer ". Maar wie ben ik om daar over te oordelen.

Dienstbaar als ik van huis uit ben, lever ik hem toch maar af bij de eerste hulp. Er werd eerst niet gehecht maar omdat hij het zo graag wou heeft de co-assistent maar even geoefend.
Dolgelukkig was hij met zijn hechting. De prik van de verdoving (voor één hechtinkje...) deed wel zeer.

En de zorg wordt steeds duurder , hoe komt dat toch ?

Kijken wat er morgen gebeurt.

Kans...

14 jun

 

Lieve Hiepie,

Het had zo mooi kunnen zijn, die wedstrijd van het nederlandse elftal !

Al een hele tijd geleden hebben we als OR een 'balletje'op gegooid. Nu is het kijken van voetbalwedstrijden niet echt een onderwerp waar een OR zich mee bezig moet houden, maar... iemand moet het doen.

Na rijp beraad, en met enig verstand van kennis van onze medemens hebben we een plannetje in elkaar gedraaid. Natuurlijk was ons hoofddoel het behouden van zoveel mogelijk productie uren. Uiteindelijk hebben we het eindelijk druk en de baas z'n centen zijn niet van blik.

Enorm veel weerstand en veel 'MT wijsheid' werd ons deel. Mij werd het spoor een beetje bijster. Tegen zoveel 'logica' kon ik niet op, dat begrijp je.

Na veel geregel en gedoe werd er naast de 'zelf op te nemen uren', ook nog een tussenvorm van 'kijken' bedacht. Hoeveel 'knowhow'is daar wel niet voor nodig geweest.

Tijdens ons ochtendlijk koffie overleg hebben we uitgerekend dat de gekozen oplossing, uiteindelijk, 40 productie uren méér heeft gekost dan ons voorstel waarbij er gezamelijk door iedereen werd gekeken !

Vanmiddag zaten ze te kijken. Best leuk, maar er miste toch iets... zo'n man of 35 ! Blijkbaar was het begrip teambuilding nog niet in de cursus voorbij gekomen.

Wat moet je eigenlijk kunnen om manager te worden ?

Kijken wat er morgen gebeurt

Wijn...

10 jun

Lieve Hiepie,

Er is een groot probleem ontstaan. De relatiegeschenken worden oneerlijk verdeeld.

Deze, meestal niet te zuipen wijn, wordt bij ons normaal gesproken verloot. Op tijd, anders wordt het azijn. Wat wil nu het geval, een wijnoorlog dreigt tussen het 'hoofd inkoop' en de beheerder van de voetbalpool. Laat ik ze voor het gemak maar Jut en Jul noemen, dat past wel.

Jul wil de wijn, die al een aantal jaar stof staat te verzamelen, als troost of tussenprijs voor de voetbalpool. Jut, erg bemoeierig van huis uit, vindt dit maar niks. Iedereen moet tenslotte de kans krijgen op brandend maagzuur, niet alleen de collega's die meedoen aan de voetbalpool.

Ik krijg dus, als voorzitter van de OR, mailtjes van beide zijden. Alsof ik er iets mee te maken heb ! Een OR houd zich namelijk, tenminste dat hoop ik, helemaal niet bezig met de verdeling van relatiegeschenken. Daar hebben we het management voor, die hebben daar voor geleerd, denk ik.

Gelukkig heb ik een oplossing gevonden. De personeelsvereniging gaat twee, spinterverse flessen wijn doneren. Dan is iedereen tevereden. Nemen we die andere flessen gewoon mee naar de verloting van volgend jaar.

Ik wou dat ik elke dag van dit soort problemen had.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Dubio...

9 jun

 

Lieve Hiepie,

Je kent het wel, zal ik het doen, of zal ik het niet doen. Het lijkt me leuk maar... Het is niet écht een probleem, maar goed, het houd me bezig !

Vorige week heb ik auditie gedaan als drummer bij een band. Ja, ja, je moet wat. Eigenlijk ging dat best wel aardig. Best goede muzikanten, redelijk in de buurt, hele aardige mensen. Er was best een klik.

Wat is er dan aan de hand vraag je je af. Ergens knaagt er wat. Het repertoire ? Nou, het speelt wel mee. De voorkeur van de mannen ging vooral uit naar de wat 'donkerder' band, 'zâk maar zêgge'. Radiohead, Queens of the Stone Age, Deep Purple, Iron Maiden... en daar dan de nummers van die geschreven zijn onder de dope. Niet echt vrolijk dus, voer voor een depressie. Maar goed, daar valt misschien nog over te praten.

Het punt is eigenlijk dat ik zo graag in een 'grote'band zou spelen. Blazers, backing vocals, zanger en zangeres, percussie, toetsen de hele santemekraam. En dan gaan voor de top 2000. 'School' van Supertramp, 'Sara' van Fleetwood, wat van de Stones en Beatles, Blof, de Dijk, Anouk enz... ga het rijtje maar af.

Het zal wel weer zijn net als spullen die je weggooit. Jaren pas je erop en net als je het heb weggegooid, heb je het nodig.


Kijken wat er morgen gebeurt.

K-dag...

4 jun

 

Lieve Hiepie,

Daar ga je dan. Vol goede moed in auto op weg naar de beesiesdokter. Gijs knapt elke dag meer op en zat blij achterin te kijken.

Zelfs de parkeerplek voor de kliniek kwam vrij toen we aankwamen. Wat kon er mis gaan ? Het eerste onderzoek ging niet verkeerd. Het hele scharnier werkte en alles zat goed op z'n plaats.
Om Gijs een verdoving te besparen fungeerde ik als 'honden bankschroef '. Hij mocht natuurlijk niet bewegen en gedroeg zich uiterst heldhaftig tijdens de foto's. Zonder een kik te geven werden alle standen op de kiek gezet. Hij liet het allemaal maar over zich heen komen.

Het wachten in de spreekkamer duurde al wat lang. Eindelijk kwam hij binnen. "Goed nieuws en wat slechter, maar ik zal het jullie uitleggen". Alle originele breuken waren prachtig genezen. De 'zaagbreuk', die gemaakt moest worden om erbij te komen, gooide roet in het eten. Om kort te gaan, 4 weken erbij. Wat een domper !

Het was een stille terugrit. Toch overvallen door dit slechte nieuws kwamen we thuis. Box maar weer opgezet. Gijs ging erin. Voor hem was het "What's new..?".

Twee minuten later. Op weg naar het ziekenhuis. Het grote mensenziekenhuis dit keer. Mijn 'dochter' was gevallen en misschien was haar pols gebroken.
Gelukkig viel dat mee. Zowel de snelheid van behandelen als de uitslag. Binnen een uur weer buiten en niets aan de hand.

Ga nu speuren op Marktplaats. Met een teletijdmachine zijn die 4 weken zo om.

Kijken wat er morgen gebeurt

Judas...

 

·       

2 jun

Lieve Hiepie,

Ik dacht wat er zo'n 2000 jaar geleden afscheid van hadden genomen. Nee hoor, ik heb twee dagen last van zijn reïncarnatie gehad : Judas.


Onvoorstelbaar hoe mensen in elkaar kunnen zitten. Tijdens mijn 'uiterst gezellige audit dagen' werd ik onder steund door een expert van het hoofdkantoor. Laten we hem, voor het gemak, Judas noemen.

Zijn functie binnen het onderzoek is het ondersteunen, let wel ondersteunen, van de locale organisatie. Domme leken als wij zijn, hebben namelijk hulp nodig om een externe audit soepel te laten verlopen. Dat is althans de filosofie!

Tot mijn stomme verbazing werd de 'ondersteuner' zelf auditer. Hij wist, met tomeloze energie, de kleinste 'foutjes', in zijn ogen, te vinden. Zich drukmakend om, werkelijk alles, zocht hij naar verborgen kwalen, verboden producten, onveilige situaties en verborgen gebreken. Onze 'onderzoek belg', Jan, trok zelfs af en toe veelbetekend zijn wenkbrouw naar mij op.

Aan het eind van de ronde was zelfs Jan het een beetje zat. Judas vond de noodzaak van een extra brandblusser op een plek. Na het nemen van een hap lucht, deed Jan even een uitgebreide risico analyse over het onderwerp. Regels, wetten, natuurkunde, arbo, brand enz.. het kwam allemaal in razend tempo voorbij.
"Conclusie" aldus Jan "brandblusser, m.i., niet nodig. Zullen we verder gaan?" Jan was alweer op weg met een kleine glimlach rond zijn lippen. Judas bleef even vertwijfeld achter, niet goed wetend wat hij nu moest zeggen...

Het uiteindelijke rapport is gelukkig goed gekomen. Geen hoge risico's aanwezig.

Oh ja, toch geen slecht idee om even 'wat' bij de buren te zetten...

Kijken wat er morgen gebeurt.

Audit...

31 mei

Lieve Hiepie,

En dan is ie er, mijn belgische nachtmerrie, de auditer. Dit keer wel in het nederlands gelukkig, dat wel.

Natuurlijk begrijp ik best dat je als moederconcern zo weinig mogelijk risico wilt lopen. Het is heel vervelend als je aansprakelijk wordt gesteld voor dingen waar je niets aan kunt doen. Als werkgever wil je natuurlijk niet opdraaien voor het feit dat iemand z'n vinger eraf heeft gezaagd, dat snap ik ook wel.

Om al die risico's in te dammen, hebben we dus al die formuliertjes. En vandaag was de dag... kloppen ze wel. En als ze kloppen, wat kunnen we dan vinden wat niet klopt. Het zal je werk maar zijn!

Toen ik om 7.30 een rondje liep was alles, althans volgens mij, in orde. Wat gebeurt er. Terwijl ik in de vergaderruimte uitgebreid laat zien hoe goed we controleren, bouwt mijn altijd goed gehumeurde collega, een wandje.
Alsof de duvel er mee speelt, tijdens de ronde met de auditer was er een noodverlichting 'verdwenen'. Je kon het lampie niet meer zien... het wandje zat in de weg! Puntje op de lijst...

Zo was er ook opeens een bad verschenen vóór een brandhaspel. Gewoon rechtop gezet, precies vóór die
haspel. En, hoe is het mogelijk, niet op de bodem, maar op de zijkant. De héle haspel was verdwenen! Puntje op de lijst...

Er verscheen ook vandaag, werkelijk uit het niets, iemand die ging tegelen. En niemand wist ervan. Alleen diegene die hem had besteld, en die was vrij! Puntje op de lijst !

Toeval bestaat niet wordt wel gezegd, dus ik ga er maar van uit dat al dit soort dingen mij toe valt.

kijken wat er morgen gebeurt.

Formuliertjes...

27 mei

Lieve Hiepie,

Ik ben er dagen mee bezig, maar het houd me van de straat : formuliertjes.

Als onderdeel van een amerikaans concern moet je héél véél dingen doen waar je niets aan hebt. Het brengt niets op, kost een hoop tijd en je kunt er niets mee.

Een krachtig middel hierbij is... formulieren. Je hebt een formulier voor dit, voor dat en voor alles waar we er nog geen voor hebben, bedenken we er één. Of mischien meerdere, want je weet nooit.

Zo hebben we een formulier waarop staat dat je begrepen hebt wat er gezegd is, en dat je gelezen hebt wat je gekregen hebt.
We hebben er ook een die laat zien dat alle nooduitgangen vrij zijn. Dat je drie minuten na controle struikelt over de rotzooi doet er niet toe. Op het moment van controle was het vrij.

Zo controleert deze 'fantastische methode' van alles. Deuren, gereedschap, verbanddozen, alarmsystemen, vuilnisstromen, energieverbruik, schoonmaak, aanwezigheid, tekeningen, het kan niet op !
En als 'top of the top' is er natuurlijk nog het formulier wat de formuliertjes controleert !

Maar ehh, wie controleert dat formulier ?

Kijken wat er morgen gebeurt.

Formuliertjes...

27 mei

Lieve Hiepie,

Ik ben er dagen mee bezig, maar het houd me van de straat : formuliertjes.

Als onderdeel van een amerikaans concern moet je héél véél dingen doen waar je niets aan hebt. Het brengt niets op, kost een hoop tijd en je kunt er niets mee.

Een krachtig middel hierbij is... formulieren. Je hebt een formulier voor dit, voor dat en voor alles waar we er nog geen voor hebben, bedenken we er één. Of mischien meerdere, want je weet nooit.

Zo hebben we een formulier waarop staat dat je begrepen hebt wat er gezegd is, en dat je gelezen hebt wat je gekregen hebt.
We hebben er ook een die laat zien dat alle nooduitgangen vrij zijn. Dat je drie minuten na controle struikelt over de rotzooi doet er niet toe. Op het moment van controle was het vrij.

Zo controleert deze 'fantastische methode' van alles. Deuren, gereedschap, verbanddozen, alarmsystemen, vuilnisstromen, energieverbruik, schoonmaak, aanwezigheid, tekeningen, het kan niet op !
En als 'top of the top' is er natuurlijk nog het formulier wat de formuliertjes controleert !

Maar ehh, wie controleert dat formulier ?

Kijken wat er morgen gebeurt.

CAO...

26 mei

 

Lieve Hiepie,

God, wat ben ik kwaad. Wat een stelletje over het paard getilde, blinde knoeiers met kokervisie : de vakraad CAO's.

Al jaren proberen we, over links of over rechts, op wat voor manier dan ook om in een CAO te komen. Met allerlei slinkse schijnbewegingen is er altijd onderuitgekomen. Een beetje hier, een beetje daar, en dan val je weer, als hardwerkende domoor, tussen wal en schip.

Al vanaf november zijn we opnieuw bezig om dit te proberen. Samen met het FNV een prachtige strategie opgesteld. Het juiste moment afwachten, zorgen dat alles op z'n plaats staat... en dan het onderzoek aanvragen.

Vol verwachting klopt... Normaal gesproken verwacht je dan een onderzoek van een aantal uur waarbij omzet, personeel, klanten en noem het allemaal maar op, zorgvuldig worden bekeken. Een simpele ziel als ik, met vertrouwen in de rechtstaat, zag het positief in. Ook het FNV had er alle vertrouwen in.

Een onderzoek van een half uur, het meenemen van de loonstaten en een geprek met 'de vijand', het management, was alles wat er gebeurde. OR en overig personeel werd niet eens gehoord! Ook een kleine tocht door magazijnen en productie was teveel moeite.

Toen vandaag de uitslag kwam was ik met stomheid geslagen. Negatief. Hoe is het godsterwereld mogelijk ! Een klein kind kan zien wat we aan het doen zijn, maar je moet natuurlijk wel kijken.

Was ik maar in zeeland geboren...

Kijken wat er morgen gebeurt.

Koppelstuk...

24 mei

Lieve Hiepie,

Zo'n twee keer per jaar moet ik eraan geloven. Het schoonspuiten van de galerij.

Het lijkt allemaal helemaal niet zo'n probleem. Hogedrukreiniger, haspel, waterslang en dan komt het :
het koppelstukje. Om de waterslang aan de geiser te koppelen heb ik een koppelstuk gemaakt. Het stelt niets voor, stukje Gardena en een verloopje.

Het enige probleem is dat dat onderdeel om de een of andere manier de neiging heeft tot verdwijnen. Elke keer weer probeer ik allerlei dingen te verzinnen om het niet kwijt te raken, maar het lukt me niet.

Zelf het bevestigen met tyraps is niet gelukt. Iemand leent de slang, of legt hem weg, of speelt er cowboytje mee, ik weet het niet meer. Elke keer als ik het kreng nodig heb, is het verdwenen. Het is om gek van te worden.

Dus ook vandaag. Omdat het ding elke keer kwijt raak, en ik dan weer een nieuwe maak, zijn er intussen een aantal in omloop. Niet dat ik ze onmiddelijk weet te vinden, dat ook weer niet.
Ze komen soms op de meest onmogelijke plekken naar boven en worden dan wéér héél logisch opgeborgen. "Dan weet ik in ieder geval waar ie ligt..." Niet dus!

Gelukkig was er dit keer binnen 45 minuten, jawel een record, weer één gevonden. En ik heb niet eens gevloekt ! (Ook een record, al koste het wel moeite om kalm te blijven)

Ik moet er toch eens wat op verzinnen.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Mening...

23 mei

Lieve Hiepie,

Ik wordt er zelf een beetje doodziek van, maar doe er natuurlijk ook aan mee!

Je kan geen krant openslaan, geen tv programma zien of normaal naar de radio luisteren. Je ontkomt er gewoon niet aan : "Mijn mening is..., ik wil me er natuurlijk niet mee bemoeien..., ik vind dat..., volgens mij... ". En dat gaat maar door. Iedereen vindt wel iets van niets.

Vroeger viel me dat eigenlijk helemaal niet op. Volgens mij had ik als kind helemaal niets te vinden. Mijn vader of moeder 'vond' iets, en daar had ik het mee te doen. Later op school 'vond' de leraar iets, en ook dat was het. En toen ik uiteindelijk aan het werk ging 'vond' eigenlijk alleen de baas dat hij 'iets mocht vinden'.

Wanneer ben ik dan iets gaan 'vinden' ? Ik heb geen idee. Ik denk dat ik eigenlijk, diep in mijn hart, over alles wel een mening had. Net zoals nu trouwens. Het was alleen zo dat het geen enkele zin had om die te laten weten. Niemand die er iets mee deed.

Wat dat betreft is er weinig verandert. Ik heb nu over alles een mening. De krant, de politiek, x-faktor, maar het maakt niet uit, want niemand interresseert het. En dat terwijl ik toch 'van alles enorm veel verstand heb' !

Gelukkig is er dan internet en iemand die dit, misschien, leest. Die weet dan in ieder geval hoe ik erover denk.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Dwaalspoor...

18 mei

Lieve Hiepie,

We zijn er alweer een aantal maanden mee bezig. Het bedrukken van een stukje plastic !

"Tsjonge, tsjonge waar heb je het over, hoe moeilijk kan het zijn !" hoor ik je denken. Nou is dat ook wel zo, maar wij maken mooie dingen van hoge kwaliteit, en zo hoort dat nu eenmaal.

Vanuit Duitsland hebben we keurig op gekregen hoe we het moesten doen. Het is zelfs een keer voorgedaan. Het probleem is echter dat wij het beter doen als zij, maar dat dat nog niet genoeg is. Volg je me nog? Hun belabberde drukwerk is op de een of andere manier, ooit, door de kwaliteitscontrole heengekomen, maar dat van ons wordt geweigerd !

Alles hebben we uit de kast getrokken om het goed te krijgen maar de 100% halen we gewoon niet. Tot vandaag ! Eindelijk zijn we er achter dat we al die tijd aan het werk zijn geweest met de verkeerde basis. Zowel het beroemde cliche als het recept van de inkt klopt niet. En wij maar zoeken.

Onze duitse collega's hebben ons mooi op het verkeerde spoor gezet, en dan kan je lang zoeken...

Kijken wat er morgen gebeurt.

Kerkrade...

17 mei

Lieve Hiepie,

Je vraagt je af, wat moet je er, Kerkrade. Nooit zou ik het in mijn hoofd halen, maar nu ben ik er. Op naar de zoveelste cursus.

De weg erheen was een hele nieuwe ervaring. Ik was wagenziek. Volgens mijn mede expeditieleden kwam het door het lezen achterin. Hoewel ik, eigenwijs als ik ben, daaraan twijfelde, ben ik op de helft maar voorin gaan zitten. Zonder boekje, en dat hielp...

Zonder TT evengoed de weg gevonden. Het oude richtinginstinct, gecombineerd met het vragen naar de weg bij het benzinestation, werkte als vanouds. We waren onder het bord, van een meter of 5, met 'hotel' doorgereden, zonder het te zien. Best knap als je er goed over nadenkt.

Toch wel erg ver, dat Kerkrade. De terugweg gaat altijd sneller, weet ik nog van vakanties. Zou dat nu ook gelden ?

Kijken wat er morgen gebeurt.

Ikea...

14 mei

Lieve Hiepie,

Aanhangertje aangekoppeld, boodschappenlijstje klaar, kalmerend pilletje standby... op naar IKEA.

Eén van die winkels waar ik niet goed tegen kan is Ikea. Het is niet de winkel of de spullen heb, welnee, dat zit wel goed. Het zijn de klanten waar ik gek van wordt.

Meestal sta ik stom verbaasd. Er is een prachtige crêche, voor allerlei leeftijden, met alle mogelijke speeldingen en bovenal goed opgeleid personeel. En wat denk je?
Je weg wordt versperd door 'klanten' in gezelschap van, liefst twee of meer, winkelwagens en... , ja hoor, buggy's ! Oh ja, en we 'zijn en blijven' bij de 'groep'. Het lijkt wel een club olifanten. Ze stoppen gelijk en denderen ook met het meeste gemak overal doorheen.

Hoe is het godsterwereld mogelijk. En denk nou niet dat er één kudde onverlaten op die manier rondloopt, nee, ze hebben daar volgens mij een verzamelpunt, en organiseren bijeenkomsten!

Hoewel een wijs persoon mij 'ooit' heeft verteld dat ik alleen naar Ikea moet gaan op maandag, tussen 17.00 en 20.00, heb ik het vandaag toch maar gewaagd.
Blijkbaar heeft het mooie weer me geholpen en werd het vandaag niet als toevluchtoord voor wanhopige gezinnen gebruikt, het viel alles mee. Zelfs het afrekenen was te doen. Al stond er, zoals altijd, weer iemand in de verkeerde rij. Alléén pinnen, stond toch duidelijk op het bordje.

Morgen de kast. 'Bruksanwuzing'... toch eerst maar een pilletje?

Kijken wat er morgen gebeurt.

Idee...

12 mei

 

Lieve Hiepie,

Vannacht, wakker met een 'fantastisch' idee : een digitale tijdkluis, een digitale 'timecapsule'.

Het leek me gewoon handig om ergens een plek te hebben waar je allerlei dingen kon opslaan. Wachtwoorden, brieven, mails, enz.. Niet gewoon opslaan natuurlijk want dat is er allang. Nee, gewoon op een manier dat je er allerlei dingen voor kan regelen die er op een bepaald moment mee moeten gebeuren.

Een email, die over ... jaar, wel of misschien toch niet, moet worden verstuurd. Foto's die je wilt bewaren maar na je dood wilt vernietigen. Of juist opsturen naar bepaalde mensen. Onderwerpen die jij belangrijk vindt. Een soort flexibel digitaal testament, of zoiets.
Eigenlijk gewoon een plek waar je dingen kan regelen voor het geval je ze vergeet, maar dat ook weer kan aanpassen.

Allerlei dingen komen boven. Leuk, wraakzuchtig, onzin, iets wat je nog moest zeggen maar niet durfde...
Gewoon een beetje invloed op je toekomst of daarna. Zo voelt dat voor mij tenminste een beetje.

Ik had nog nooit van het bestaan gehoord. Vandaag op onderzoek gegaan. Helaas bestaan er al drie bedrijven die deze service, op een of andere manier, aanbieden, en er blijkbaar goed aan verdienen. Telaat dus !

Volgende keer slaap ik gewoon door.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Staatsloterij...

11 mei

 

Lieve Hiepie,

Elke maand is er in ieder geval één goede dag. De trekking van de staatsloterij.

Het begint meestal al 's morgens. De kopie van de loten ligt op mijn buro. Ik speel mee in een pool. Voor een tiende van de hoofdprijs doe ik het ook.

Elke keer als ik dat velletje zie, krijg ik visioenen. Het is niet het geld, maar het lijkt me zo lekker om die wekker niet te hoeven zetten.

Ik weet wel, ik heb een harige wekker rondlopen, die scherper is als die klok in Frankfurt, maar toch. Wakker worden en niets moet. Gewoon helemaal niets! Alles is betaald, je kan gaan werken, of niet. Shoppen, of niet. Reizen, of niet. Niets moet !

Natuurlijk blijven er altijd dingen die je gewoon blijft doen. Omdat je het hebt afgesproken of omdat het erbij hoort.
Ook niet zulke leuke dingen. Al is het maar omdat er anders geen leuke dingen meer bestaan! Er bestaat tenslotte ook geen vrije tijd als je niet werkt.

Een aantal uren een kans. Klein, maar toch, een kans...

Ach, hij is niet gevallen, bij ons... Volgende maand weer proberen.

Kijken wat er morgen gebeurt

Recycling...

10 mei

Lieve Hiepie,

Ik kijk er al weer 5 dagen tegenaan : een enorme stapel met recycle zakken, gevuld met zakken om te recyclen. Of zoiets.

Een jaar geleden ofzo, heeft een of andere inventieve geest bedacht dat iedereen zijn plastic wel zou kunnen scheiden. Heel nederland werd voorzien van plastic zakken met een oranje spook erop. Spotjes op tv, brieven in de bus. Alles leek geregeld.

Over de werkelijke uitvoering hadden ze blijkbaar wat minder nagedacht. Het plastic van vlees, groente en andere lekkernijen voor insecten moest ook worden bewaard. Gevolg is dan wel dat je dat moet afspoelen. Niemand zit tenslotte te wachten op een kudde bromvliegen en uitgepopte maden. Heet water en sop, óók goed voor het millieu...

Om het geheel nog aantrekkelijker te maken is besloten dat iedereen nog even op zijn zakken mag passen. Elke maand worden ze opgehaald, beter voor het millieu.

Inmiddels is dus elk balkon of schuur voorzien van zijn eigen maandelijkse afvalberg. Trots kunnen we iedereen laten zien hoe millieubewust we bezig zijn.

Met dat afhalen gaat het alleen een beetje vaak mis. Daar moet dus nog even aan gewerkt worden. Het enthousiasme wordt dan snel minder.

Kunnen we gewoon niet weer alles in papier doen, net als vroeger...

Kijken wat er morgen gebeurt.

Fistelpot...

9 mei

 

Lieve Hiepie,

Gister weer eens fistelpotten gehaald. De oplossing voor elke aandoening, althans volgens mijn tante Mart.

Het zegt je natuurlijk niets, fistelpot. Het verhaal is als volgt. Ooit, volgens mij ergens in 1850 ofzo, heeft de familie Ursem een oude, arme, hongaarse zwerfzigeuner geholpen. Als dank heeft de man een eeuwenoud recept gegeven. Het 'zou' helpen tegen allerlei ontstekingen met name de hardnekkige fistel.

Ze zijn hiermee aan de gang gegaan en het bleek te helpen. Op de een of andere manier is dit mengsel van kruiden en roomboter een wonder.
Je moet je aan een dieet houden : geen varkensvlees, melkproducten en viskoppen. 4 Uur voor en na iname nuchter. Dat is het.
Zelf ben ik er van een hele nare gehoorbacterie af gekomen. Het smaakt naar een 'dood kindje', maar je moet wat.

Mijn tante Mart, als krakkenak nog de langst levende, was een groot voorvechtster. Ze heeft zelfs half Amstelveen, kompleet met artsen (!) van de VU eraan gekregen !
Zelfs in het lab van de VU, waar ze toch ´best het e.e.a. kunnen´, kwamen ze, weliswaar 20 jaar geleden, niet helemaal achter het recept.

Deze potten waren voor een hond met fistel. Hij knapt er van op. Het helpt beter als de´echte´ medicijnen.

Hoeveel goede middeltjes zouden er wel verdwenen zijn...

Kijken wat er morgen gebeurt

Gebeten...

6 mei

 

Lieve Hiepie,

En dan opeens gebeurt het. Je wordt gebeten, gebeten door een machine.

Rustig achter m'n buro googlelend wordt ik geroepen. Mijn portugese strijdmakker heeft een probleem met z'n beste vriend, de wikkelmachine.

Hoewel er allerlei waarschuwingen branden doe ik wat iedere huisvrouw doet. Stekkertje eruit, stekkertje erin. Zo dat helpt. Het ding geeft weer teken van leven.

Gelukkig zie ik al snel waar het probleem zit. Een stukje wikkelfolie blokkeert een cilinder. Zonder erbij na te denken, verwijder ik de folie. Cilinder even in de nulstand drukken en... klus geklaard.

Ja, ja.. Op het moment dat de cilinder helemaal terug is komt er vliegensvlug een mes te voorschijn. Een vlijmscherp mes. Normaal snijdt het folie, nu de bovenkant van mijn vinger. Raak, en goed ook! Ik bloed als een rund.

Snel pleister achter pleister over pleister. Een ware EHBO'er houd niet van ziekenhuizen. Al snel merk ik dat mijn vinger wat gevoelloos wordt. Een beetje dood eigenlijk.
Mijn geïmproviseerde drukverband was toch 'iets' te strak aangetrokken. Gelukkig was Florence Nightingale in de buurt. Het zit nu keurig en alles doet het nog.

"Bezint voor ge begint" waar heb ik dat toch meer gehoord.

Kijken wat er morgen gebeurt

Soms...

5 mei

Lieve Hiepie,

Soms gebeurt er even heel weinig. Alles kabbelt min of meer rustig voorbij. De routine van alledag.

Gijs wordt langzaam elke dag een stukje beter. Wat hem betreft is alles al oke en gaan we over tot de orde van de dag. Het liefst houd hij het hok voor gezien en gaat weer zijn gewone gang. Hij vindt van wel, ik vindt van niet.

Zelfs het tumult van de bevrijding valt achteraf mee. Opgewonden kijk je naar de eerste beelden, maar al snel valt alles op z'n plaats.
Opnieuw over tot de orde van de dag. Knikje van de koningin, start het Wilhelmus, en vooruit met de geit...

Soms denk ik wel eens... en ga weer door met wat ik deed.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Weerstation...

3 mei

Lieve Hiepie,

Ik ben al dagen compleet mallotig door een weerstation !

Een aantal weken geleden kwam ik achter een kast een 'weerstation' tegen. Kom, mee naar huis, nieuwe batterijen erin en kijken.
Aangezien ik geen flauw idee had hoe e.e.a. moest werken, heb ik, bij mijn grote vrienden van Conrad, een manual gedownload. 186 Pagina's, gelukkig maar 36 in het nederlands.

Het domme ding op de juiste manier opgestart en jawel, het KNMI zit voortaan in Wormer. Tot een paar dagen geleden ging alles goed. Pijltje omhoog...zonnetje, pijltje omlaag...het weer wordt slechter. Een prachtige grafiek geeft aan hoe de luchtdruk is, en geweest en ik weet precies hoelaat de zon opkomt en ondergaat. Je kan niet zonder.

Tot gister en vandaag. Dat pijltje zegt dat het goed weer wordt. Mijn display laat me een prachtige zon zien, en ik zit in de regen. Ergens gaat er iets mis.

Zijn hier duistere krachten aan het werk, of is de elektronica van slag? Ik ben benieuwd of ik er ooit nog achter kom.

Ach, ik heb altijd nog de Enkhuizer Almanac.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Willem...

30 apr

Lieve Hiepie,

En dan open je je email : "Dit account is afgesloten..."

Wat krijgen we nou, wat is er aan de hand, zijn ze nou helemaal... Bij de boodschap is een link naar een of andere service. Snel op geklikt en jawel, een invulformulier. Of ik dit, of dit of dat gedaan had. "nee meneer, ik heb helemaal niets gedaan. Ik verstuur geen spam of andere rommel, ik verstuur alleen maar mailtjes." Dat antwoord zat er niet bij !

Met enig wantrouwen, toch maar ingevuld. Ik had tenslotte niet de illusie dat Bill zich hier erg druk over maakte. Ik was dan ook verbaasd dat ik al snel, op een ander adres, een mail kreeg van Willem. Hij legde het e.e.a. uit, het adres was misbruikt door een hacker, en was daarom afgesloten.

Eigenlijk heb ik tegen beter weten in, een antwoord gestuurd. Heb mij daarin afgevraagd waarom het slachtoffer, ik dus, en niet de hacker wordt 'gepakt'.

Tot mijn stomme verbazing kreeg ik nog antwoord ook ! Als ik het wachtwoord op een bepaalde manier wijzigde, werd het account weer geopend !

Willem, waar je ook zit, bedankt !

Kijken wat er morgen gebeurt

Cursus...

28 apr

 

Lieve Hiepie,

Eens in de zoveel tijd mag ik eraan geloven, cursus. Vandaag was het weer zover.

Nu zijn er hele leuke, maar ook dood saaie cursussen. Die van vandaag was dodelijk. Het is omdat het voor de wet moet maar eigenlijk wilde ik het liefst hard weglopen.

Voor de 'klas' staat de docent. Vol zelfvertrouwen hoort hij zichzelf praten. Eigenlijk hoort hij het liefst niets anders. Best makkelijk als je dat kan. Het geheel wordt opgelardeerd met allerlei 'humoristische' plaatjes. De docent moet er hard om lachen. Ik niet niet. Vindt er echt geen reet aan.

Als voor de derde keer vandaag wordt uitgelegd hoe je een zekering moet vervangen en wie dat mag doen, gaat bij mij het lichtje uit. Ook de functie van allerlei dezelfde meetapparaatjes gaat compleet aan me voorbij.

Met een smoesje weet ik voor het eind te vertrekken. Ik moet tenslotte 'de trein halen'. De grap "Dan zal ik maar een stukje van het certificaat afscheuren.." laat ik maar gaan.

Met een glimlach en handruk neem ik afscheid. "Tot volgend jaar" krijg ik er nog net uit, terwijl ik opgelucht de deur achter me dicht trek.

Kijken wat er morgen gebeurt

Rituelen...

27 apr

 

Lieve Hiepie,

Waarschijnlijk heb jij ze ook, maar ik zit er vol mee. Rituelen of neuroses, net wie je spreekt.

Dat begint al 's morgens... Alle spulletjes liggen 's avonds al klaar op de plek. Dezelfde plek, al sinds een eeuw. Kijken of alle lichten weer uit zijn, nogmaals controleren of je alles bij je hebt, deurtje uit.

Op het werk... knopje, knopje, knopje muziek, loopje naar de koffie, nieuws op de computer. De dag kan beginnen.

Het lijkt erop dat het donker wordt... lampje aan, lampje aan, lampje aan. En dan zo tegen tienen moet het lampje, wat zo nodig eerst aan moest, weer uit. Baas moet in de slaapstand.

Het is niet zo dat als er een handeling wegvalt, ik meteen in de stress schiet, maar toch. Als de afstandbediening niet onder handbereik ligt kan ik het aardig benauwd krijgen !

Anderen noemen het voorspelbaar, ik vindt het prettig.

Kijken wat er morgen gebeurt

Stront...

26 apr

Lieve Hiepie,

Het zal je niet verbazen maar Gijs houd ons nogal bezig.

Langzamerhand komt ie wat op de klavers. Meneer vindt ook af en toe dat het wel genoeg is geweest in de bench. Dat begint met een licht gegrom, een soort mopperen. Als dat niet helpt wordt zwaar geschut ingezet.
Wroeff, klinkt het dan. Een luid en duidelijk signaal dat hij het er beslist niet mee eens is ! "Hou toch je kop, ga gewoon liggen" is toch weer voldoende om het protest de kop in te drukken.

Hoewel piesen op 2 poot en een beetje niet eenvoudig is, lukte dat snel. Je gebruikt gewoon het paaltje als steun, en dan lukt het wel. Er zijn gelukkig voldoende plekjes in de buurt die dagelijks van zijn geur moeten worden voorzien.

De darmen kwamen erg laat op gang. Daar maakte ik me gewoon een beetje zorgen om. Wat erin gaat, moet er ook weer uit, nietwaar?
Zondagavond was het gelukkig zover. De eagle has landed !

Goh, wat kan je blij zijn met een hoop stront.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Gijs...

25 apr

Lieve Hiepie,

Donderdagmiddag naar huis gegaan. Darmproblemen, je kent dat wel, een wc héél dicht bij is dan wel handig. Terwijl ik op de wc zit ging de telefoon. "Jezus, mag ik ff !" schoot het door me heen. Teruggebeld, "Kom snel naar de dierenarts want er is iets ergs met Gijs".

Ik ben al met een raar gevoel naar de dierenarts gereden. Even moesten we wachten. "Hij is vier keer over de kop geslagen tijdens het spelen en gilde het uit ". De arts was snel klaar met het onderzoek "Hier doe ik niets aan, je moet naar Amsterdam, naar de orthopeed".

BOEM, daar viel een steen in mijn maag, je kent het gevoel wel.

Wachten duurt altijd lang, zeker bij ziekte en zeer lijken de minuten wel uren te duren. Maar uiteindelijk is Gijs inslaap gebracht voor de foto's. "Het is wat we al dachten. De elleboog is de meest vervelende breuk die je maar kan hebben. Het kan weer helemaal goed komen, maar we hebben echt de tijd nodig om het goed te doen. Morgenmiddag beginnen we".

We hebben Gijs overgebracht naar de andere kant van de stad. Daar is het de ziekenboeg waar hij verder kon dromen over roze konijntjes. Aan het infuus, met catheter,om de 4 uur methadon, dierenarts en assistenten de hele nacht aanzwezig voor controle. Dat lukt thuis gewoon niet.

Vrijdag werd dus de dag van de waarheid. Gijs opgehaald. Daar kwam de chirurg. Een boom van een man ging naast ons zitten.
"Het klinkt lullig. Het is héél vervelend voor jullie hond, maar ik vindt het een pracht klus. Ik heb er erg veel zin in. Het gaat ff duren, maar ik geef niet snel op. Volgens mij moet dit gewoon weer helemaal goed komen." Voor het eerst kreeg ik weer een beetje lucht. Gelukkig, iemand die er gewoon nuchter tegenaan kijkt en er gewoon een uitdaging inziet, dat moeten we hebben.

Het waren lange uren. Om 17.30 kwam hij het ons vertellen. "Ik geef mezelf een 9.5 ! Volgens mij gaat dit gewoon weer helemaal goed. Over 6 weken kan hij er weer vol in." Eindelijk begon die steen eens te zakken.

Terwijl ik dit schrijf, ligt Gijs in zijn kennel. Af en toe mag hij, al hinkelend, even buiten zijn behoeftes doen. Hij eet weer, drinkt weer en kwispelt als hij even eruit mag.

Jezus, wat is dat beest belangrijk in mijn leven.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Trainen...

21 apr

Lieve Hiepie,

Er zijn zo van die dagen. Na een gesprekje van 5 minuten, om 8 uur vanmorgen, wist ik het al. Ik ga iemand vermoorden, ik ben het zat.

Soms gaat alles wel eens niet zo als je denkt. "We maken duidelijke afspraken, kijkt wie wat doet, wanneer en hoe... communiceren... evalueren... " orakelt de manager.

Managers krijgen les in dit soort zaken. Ze verzamelen zich op een mooie plek op de hei of strand, en gaan dan een paar dagen zitten 'trainen'. Ze wisselen visitekaartjes uit, drinken een uitgebreide borrel, eten op hun gemak, zakken door aan de bar en vergeten vervolgens alles waar ze het over gehad hebben.

'Thuis' aangekomen mag het gepeupel, wij dus, nog heel even nagenieten van het kleine beetje theorie wat is blijven hangen. De essentie is welliswaar verloren gegaan in een wolk drank, de kretologie is blijven hangen.
Lang duurt dit nooit, het leven gaat tenslotte door, ook van een manager!

Vanmorgen werd het mij weer aardig duidelijk. De meeste managers kun je niet veranderen, wat je ook traint. Sommige doen toch gewoon wat ze altijd doen, eigenlijk niets.

Kijken wat er morgen gebeurt

Drommedaris...

20 apr

Lieve Hiepie,

Vandaag moest ik er weer zijn : Enkhuizen. Tot Hoorn gaat alles goed, maar dan. De stomste weg die ooit is aangelegd. 2 Banen, waar er 4 moesten zijn, uitkijkend op niets, helemaal niets. En aan het eind van de wereld ben je er, Enkhuizen.

Het ziet er allemaal gerust mooi uit in het voorjaarszonnetje. De haven, de bootjes, de ophaalbruggetjes, zo mooi allemaal en dan... de Drommedaris. Nachtmerrie uit een ver verleden.

Ooit, lang geleden, kreeg ik te horen "Helemaal te gek, we zijn geboekt in de Drommedaris, op een zaterdag!". "Ze hebben er alles, we hoeven alleen de instrumenten maar mee te nemen." Als beginnend coverbandje begon het dan ergens op te lijken. Een soort Paradiso in West Friesland, moet je je voorstellen.

Enthousiast aangekomen bij die hoop bakstenen werd een verkennende tocht uitgevoerd. Al snel was het duidelijk. Het podium was op de tweede etage, een 64 treden omhoog. Aan roadies en groupies waren we nog niet toe, dat ging vanaf nu komen.

Toen ik vanmiddag weer die treden opliep, kwam al dat gesjouw weer boven. Heb je enig idee hoeveel keer je omhoog, en om 3 uur 's nachts weer omlaag, moet met een drumstel ?

Ik wel, in een volgend leven wordt ik zanger.

Kijken wat er morgen gebeurt.

God #2...

19 apr

Lieve Hiepie,

Wat heb ik het druk gehad. Donderdag, vrijdag, zaterdag... en maar werken, ik kreeg er wel een beetje het schompes van.

Het is niks dat alle bovenmeesters lopen te sidderen als onze duitse uberstormbahnfuhrer komt opdraven, maar waarom moet iedereen daar dan van meegenieten? Ik begrijp het natuurlijk wel, er moet gescoord worden.

Het hele bedrijf in rep en roer. Deadlines, die eerst niet bestonden , komen op als onkruid... God #2 zelf, komt langs !

Ik heb hem wel eens gesproken, even, want de 'almachtige' heeft natuurlijk weinig tijd voor gepeupel. Het lijkt een aardige man, al zijn de geruchten anders. Nu begrijp ik best dat we ons stinkende best moeten doen om hem een beetje te vriend te houden, maar toch...

Eigenlijk wordt verwacht dat alles er uitziet of er niet gewerkt wordt. Alles moet spic & span zijn, nergens rommel, en alles moet af zijn.
Volgens koningin Juliana roken ziekenhuizen altijd naar verf. Tsja, hoe zou dat nu komen... maar onze Sigi zal toch wel beter weten! Waar gewerkt wordt vallen spaanders, in ieder geval in Nederland.

Nu weet ik ook wel dat waar ik werk, er erg veel spaanders kunnen vallen, die ook nog eens verschrikkelijk lang kunnen blijven liggen.
Maar ja, dat verander je toch niet meer na 52 jaar, ik heb er mee leren leven. Nou, anderen nog !

En dan gaat opeens het bezoek niet meer door. De vulkaan gooit letterlijk roet in het eten. Er mag niet gevlogen worden, en als er niet mag worden gevlogen, dan komen we niet !

Alles voor niets afgemaakt en opgeruimd.

 

Kijken wat er morgen gebeurt

Plaatsie...

14 apr

Lieve Hiepie,

Wat me in jaren niet is gebeurt, gebeurde vandaag ik heb m'n 'plaats' in de steek gelaten.

Zolang als ik me kan heugen zit ik op hetzelfde plekje in de kantine. Rechts in de hoek, met zicht op de rest. Ik vindt dat gewoon prettig, ben gehecht aan dat plekkie.
Eigenlijk ben ik natuurlijk een beetje een controlfreak en zo kan ik gewoon alles lekker in de gaten houden.

Niemand kan me van achter 'aanvallen', daar zit de muur. Natuurlijk is het een afwijking, maar goed, ik kan er mee leven. Of de rest er ook mee kan leven weet ik eigenlijk niet, ik heb gewoon mijn gewicht en domme uiterlijk mee, dat scheelt.
Tot nu toe is het me dan ook eigenlijk altijd wel gelukt mijn 'plaatsie' te behouden.

Gelukkig mag ik elke nieuwe collega op de hoogte brengen van allerlei regels en gewoontes. In een gesprek vertel ik ze waar ze heen moeten bij brand, wie ze repareert bij ongelukjes en waar ze hun auto niet moeten parkeren.
Terloops stip ik dan ook altijd even aan, rat als ik ben, dat niemand een vaste plek in de kantine heeft... behalve ik. Meestal wordt dat beantwoord met een glimlach. Ik weet dat best aardig te verkopen, al zeg ik het zelf.

We hebben tegenwoordig wat collega's ingehuurd bij de Baanstede. Tijdens het gebruikelijke verhaal heb ik mijn gebruikelijke 'plaats toneelstukje' opgevoerd in de veronderstelling dat het wel goed zou komen.

Niet dus, zouden stickers helpen ?

Kijken wat er morgen gebeurt.

Inhoud...

13 apr

 

Lieve Hiepie,

Altijd gedacht dat ik het best wel aardig kon : schatten. Als man zijnde kun je tenslotte alles met het blote oog. Waterpas, inhoud, oppervlakte, wij draaien daar onze hand niet voor om.
Langzaam begin ik toch een beetje te twijfelen. Sinds vandaag ben ik erachter, mijn oog doet het niet.

Stel je het volgende voor, er moet iets gevuld worden om een malletje te maken. Je kijkt eens intelligent naar de inhoud, trekt de vorm eraf en denkt "Hoeveel flessen cola passen erin...?". Ik dacht, na lang wikken en wegen, een stuk of 6.

Fout, fout, fout want daar begon de ellende. Nooit heb ik er bij nagedacht dat die 1.5 liter wel heel royaal aan ons wordt voorgesteld. Het is gewoon gezichtsbedrog.

Op school is me ooit verteld dat Napoleon heeft bedacht dat een liter 10 x10 x 10 cm moest zijn. Toen ik daar eens goed over nadacht, mijn malletje werd maar niet vol, leek mij dat niet eens zo heel groot. Ik trok mijn duimstok te voorschijn en keek eens "10 centimeter... mmm, da's niet veel".

Ik heb zo'n kubusje gemaakt van karton. Toen het klaar was kon ik mijn ogen niet geloven. Het is vééél kleiner dan die fles. Wat een bedrog. Eindelijk begrijp ik, na 40 jaar, dat er maar zo weinig glazen uit zo'n fles gaan.

Die schatting van mij was natuurlijk hopeloos. Volgens mij moeten ze een speciale productielijn opzetten om mijn mallenspul te fabriceren. Ik ben inmiddels zo'n 20 liter verder, en nog niet klaar.

Volgende keer misschien toch maar eens de rekenmachine erbij, of iemand met verstand.

Kijken wat er morgen gebeurt

Boomerang...

12 apr

 

Lieve Hiepie,

Ik weet niet of jij er ook last van heb, maar ik kan het meestal slecht : Nee zeggen.

Je kent dat wel, iedereen vraagt aan je : "Kan je dit doen ?", "Wil jij dat ff regelen ?", "Hoe moet dit ?", "Dit doet het niet...". De vragen gaan bij mij de hele dag door.

Soms heb ik er helemaal geen tijd voor, maar bedenk dan dat uitleggen nog véél langer duurt. Kies eieren voor mijn geld en doe het maar weer. Hoe dom kan je zijn.

Zo gooi ik het liefst ook dingen weg als niemand het ziet. "Gooi je het weg...mag ik het niet hebben? Ik kan het goed gebruiken, het is toch zonde" is de kreet als ik vorige week een karretje weggooi in een onbewaakt ogenblik. Ik strijk voor de duizendste keer maar weer over mijn hart en merk nog op dat ik het ding niet meer wil zien.

Vandaag kreeg ik twee stukken aluminum in mijn handen gedrukt. Ze kwamen me bekend voor. Had ze al eens 'weggegooid'.
De enigzins bejaarde tuinkabouter, die er met het karretje van door was gegaan, had een kleine modificatie. "Ze moeten... worden, en er moet ook nog draad in, en..." de bestelling liep nog verder.

Ik heb m'n schouders maar opgehaald. De discussie en uitleg was mij teveel moeite. Het 'even' doen ging sneller.

Dat nee zeggen, zou daar ook een cursus voor bestaan ?

Kijken wat er morgen gebeurt

Zondag...

11 apr

Lieve Hiepie,

En dan is het weer zondag. Het grootste voordeel is dat je, normaal gesproken dan, op mag staan wanneer je wilt. Dat wil zeggen als je geen hond hebt die je op de normale tijd motiveert om toch maar op te staan.

Dat begint eerst met een verkennende trippel om 6 uur. 'Mmm, blijkbaar nog niet wakker, ik laat je nog wel ff" denken de hondenhersens. Gijs gaat terug in z'n bed. Nog geen 5 minuten later, honden hebben een slecht tijdsbesef, wordt gezegd... "Eerst maar eens een duwtje', de natte neus duwt tegen mijn arm, ik blijf 'slapen'.
Nog een paar duwtjes en een lik, ik reageer niet en hoor een aanloop. Boem, 25 kilo Gijs beland bovenop me, en geloof me, mits niet in coma, je bent wakker. Om hem een beetje te treiteren hou ik me dom 'slapend'. "Dat zal lekker wezen", denkt Gijs en zet even een tandje bij "Wroefff, Wroeff", de luchtuitstoot is recht in mijn gezicht en ik kan mijn lachen niet langer houden. Zelfs de buurvrouw zal onderhand wel wakker zijn.

Dan maar eruit en een rondje. Gijs is altijd enthousiast. Rent van voor naar achter terwijl het licht snel opkomt. Eenden schrikken verslaapt op en vluchten naar een betere plek.

Thuis gekomen eten we wat. Gijs springt op de bank en valt in slaap. Dat doe je als hond, eten, uitgaan, bazen lastig vallen en slapen.

Ik kijk Discovery, er wordt een luciferhoutje gemaakt, de dag is begonnen.

Kijken wat er morgen gebeurt

Voetbal...

10 apr

Lieve Hiepie,

We hebbben elkaar al weer een tijdje niet gesproken. Ik had het ook zo druk, m'n hele avondritme in de war. Zelfs Gijs was er door van slag.

Gister ben ik er eindelijk achter gekomen. De ware reden van voetbal is niet het spelletje maar het geklooi er om heen.

Twee keer per jaar 'doen'we een zaalvoetbaltoernooitje. Ik niet, ik support en zorg voor de broodnodige randvoorwaarden. Het moet nog wat groeien in omvang, maar ik denk wat we over een paar jaar toch wel ahoy nodig hebben. Het overweldigend aantal collega's en aanhang geeft toch wel ernstig aanleiding voor deze prognose.

Dit keer werd er gevoetbald om de 'Platte Tuut trofee. Naast het eeuwige bezit van dit kostbare relikwie, werden de gelukkige winnaars voorzien van een 'oranje fan' pakket. Een petje en drie kleuren sminck zijn tenslotte de basisbestanddelen om straks de wedstrijden te bekijken.

Nu wil het geval dat, bij gebrek aan wat spelers, we een aantal prettig gestoorde 'hangjongeren' hadden uitgenodigd. Alleen al het zien van zoveel energie en uithoudingsvermogen gaf de rest van de spelers kracht. Je wil als vergevorde, ietwat hangbuikige dertiger, natuurlijk niet onderdoen.

Natuurlijk zaten onze 'walgelijk energieke 'huurlingen bij het winnende team. En al snel kwam de de sminck uit de mouw. Nadat de hoofdaap, uitgevoerd als een mix van Snoop Dog en Pieter van de Hoogenband, de eerste strepen had uitgedeeld aan de soortgenoten, kwam de rest van het gezelschap aan de beurt.

Toen kwam het in me op. De reden van voetbal is niet de wedstrijd maar het feestje.

Kijken wat er morgen gebeurt

Wijn...

7 apr

 

Lieve Hiepie,

Het noodlot heeft toegeslagen. Sinds vandaag staan er ook cryptogrammen op het menu.

Gister is, met algemene stemmen zonder mij, besloten dat 'de tafel' ook ging cryptoën. En daar moet ik het dus maar mee doen.

Soms keek ik er wel eens naar, probeerde eens iets op te lossen, maar zelfs de meest eenvoudige is me nooit gelukt. Er komt gewoon helemaal niets in me op bij die zinnen.
Welk verkronkeld brein verzint het, om het woord 'schaakmeester' te omschrijven als 'brein bij een ontvoering'? En dit is dan nog maar nivo 'puk van de petteflat'. Wel heb ik inmiddels het sterke vermoeden dat vrouwen hier toch aanmerkelijk beter in zijn.

Nu is me ingefluisterd dat na het wegwerken van een fles wijn, de oplossingen als vanzelf te voorschijn komen. Ik geloof dat wel want ik denk ongetwijfeld veel te rechtlijnig en een beetje alcohol wil dan nog wel eens helpen.
Een wat creatievere geest, regelmatig voorzien van zoete witte wijn, zag namelijk onmiddelijk dat met 'huishoudelijk werk wat voltooid is', 'afwas' bedoeld wordt.

Het zal allemaal wel, voorlopig zal ik, braaf en geduldig, mijn best doen om alles een beetje te volgen.

En anders probeer ik toch een keer die fles wijn.

Kijken wat er morgen gebeurt

Server...

6 apr

Lieve Hiepie,

Vanmorgen, auto geparkeerd op m'n 'eigen' plekkie, de ogen net aan open, deurtje open, computer aan, koffie gehaald, en.... niets !

Met stomheid geslagen keek in in oppperste verdwazing naar mijn beeldscherm. Normaal heb ik in twee klikken het ochtendnieuws nu alleen een boodschap dat er 'iets' met de server gebeld.

Ietwat verdwaasd bel ik een collega of hij met het zelfde probleem zat opgezadeld. Jawel, het lag niet aan mij. Enigzins van slag heb ik tijdens het lezen van een paar domme blaadjes, mijn koffie opgedronken.

De volgende tegenslag stond op het programma. De email was ook onbereikbaar. Alle mooie nieuwsbrieven, vol leuke hebbedingetjes, waren onbereikbaar. Ook de minder belangrijke mail van collega's en ander gespuis zaten nog in de server. Het was al snel duidelijk, het kon allemaal wel even duren.

Opgehouden door een verkeerde cursus, heb ik de algemene verwarring, helaas, moeten missen. Het heeft de hele dag geduurt. Er moeten mensen geweest zijn die écht met hun ziel onder de arm hebben gelopen.
Logisch, ik wordt ook gek als ik niet kan chatten of de krant lezen. En dan heb ik het nog niet over al die dingen die ik op moet zoeken waar ik niet voor betaald krijg.

Ach, als het kreng het morgen weer niet doet, kan ik altijd nog gewoon aan het werk gaan.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Sherpa

5 apr

 

Lieve Hiepie,

Het is ver voor mijn tijd gebeurt. Na het lezen van een stukje in de krant zag ik wel het helemaal voor me.

Een dorpje in Nepal. Allemaal geitenhoeders, sherpa's genaamd, zitten lekker bij het kampvuur. Het gesprek gaat natuurlijk over het weer, eten,drinken en vrouwen. Waar moet zou het anders over moeten gaan. Televisie, telefoon, kranten, ze hebben er daar helemaal geen last van. Hun wereld is lekker klein.

Plotsklaps komt er iemand aangelopen. "Edmund Hillary, aangenaam kennis te maken". De vreemde snuiter, bepakt en bezakt met allerlei troep wou de berg op, en de mannen moesten mee.

"Veel plezier, ik kom er net vandaan". "Je bent niet goed, het is er hartstikke koud !". "Zeg achterlijke doedel, wat is daar het nut van ?" "Draag jij lekker zelf al die rommel". Zo zullen ongeveer de reacties rond het kampvuur zijn geweest, in de gekuiste versie.

Edmund heeft ongetwijfeld met argumenten geprobeerd de mannen te overreden. Uiteindelijk bleef er maar een oplossing over : geld.

Edmund was uiteindelijk als eerste boven. Hij zal wel een zetje hebben gehad van zijn sherpa.

Ook vandaag de dag gaan we er nog heen met expedities. Zonder sherpa's voor het sjouwwerk komen we nog steeds niet boven. Het is inmiddels een hele industrie.

Wij komen alleen met heel veel hulp boven. Weer beneden hebben we het hoogste woord en staan we voor de camera's.
Inmiddels is er een sherpa die 20 de Mount Everest is op gerend. En daar gaat het dus verkeerd want ik ben jammergenoeg zijn naam toch vergeten...

Kijken wat er morgen gebeurt

Schroefjes...

2 apr

 

Lieve Hiepie,

De ramp begon op zondag. Ik was nog net op tijd, mijn geliefde horloge viel bijna van mijn arm. De twee schroefjes waar de band mee vast zat, waren in het niets opgelost.

Tot op de dag van vandaag is het een raadsel hoe het kan, maar goed, het is gebeurt.
Ik mis dat ding om mijn pols dus het moest worden opgelost. De dichtstbijzijnde dealer zit in Volendam en daar heb je eigenlijk een tolk nodig of ondertitels. Dus heb ik eerst maar eens een mail geschreven naar de importeur

Een enthousiaste, uiterst beleefde mevrouw, antwoordde al snel. "Kunt u kijken of het schroefdraad van,... bla bla bla".
Kortom, de speelgoedmicroscoop moest van stal. Zonder zo'n ding werd het namelijk helemaal niets. Ik wordt met de dag kippeger, zeker met die kleine dingetjes, en er werd een serieus antwoord verwacht.

"Geachte..., bla, bla,bla het draad is intact". De volgende dag werd me gevraagd of ik zelf 'de kundigheid had' om twee schroefjes, rechtstandig, in te draaien, en beschikte over een héél kleine schroevedraaier.

Na lang nadenken, je neemt tenslotte een risico, heb ik 'mevrouw' vertelt dat ik de hogere knutselschool heb doorlopen en gelukkig een werkgever heb met vééél gereedschap, in allerlei soorten en maten.

Vandaag bleek dat ik was goedgekeurd. De schroefjes worden opgestuurd!

Kijken wat er morgen gebeurt

Witte donderdag...

1 apr

Lieve Hiepie,

Het is al weer héél lang geleden, maar soms komt het zo maar weer naar boven.

Ooit, in een grijs, grijs verleden was ik misdienaar.
Al snel was ik erachter dat je niet voor elk misje wil worden opgeroepen. Ik was vooral te porren voor rouwen en trouwen. Tijdens schooltijd wat wilde je nog meer! Een beetje geven, meer nemen, ik was eigenlijk meer een soort freelancer.

Een touwerij leverde vaak een zakcentje en 'snoep' op. Iedereen was blij en vriendelijk, maar het echte werk was de begravenis.
Begravenissen waren de top voor de ware freelancer. De latijnse hoogmis met drie heren, waar ik werkelijk geen snars van begreep, was, inclusief taxirit naar de begraafplaats, goed voor een hele morgen!

En dan waren er de feestdagen. Kerstmis, maar vooral ook Pasen. Het begon op 'Witte Donderdag' met een avondmis. 'Goede Vrijdag' deden 'we' de kruisloop, en eerste Paasdag was er de hoogmis. Een druk weekend al met al.

Maar natuurlijk met een reden: 'chocolade eitjes'. Want daar was het met Pasen allemaal om te doen.
Schalen vol stonden er in de pastorie. Met de nadruk op stonden. Het duurde nooit zo lang, mijn broeken hadden grote zakken!

Kijken wat er morgen gebeurt

Vergaderen...

31 mrt

Lieve Hiepie,

Er is weer een nieuwe periode aangebroken. Zoals Picasso zijn rosse, blauwe, enz.. periode had, zo is er nu weer de periode van het 'overleg'.

Het is eigenlijk net onkruid. Als je het niet nodig hebt dan struikel je erover, en als het niet uitmaakt, dan zie je het niet : "vergaderen'.
Voor het minste of geringste wordt er 'iets' uitgeschreven.

Vroeger ging dat per postduif of koerier. Tegenwoordig zit mijn mailbox vol allerlei 'uitnodigingen'. "Graag per omgaande accepteren" is de bedoeling.
Het begint eigenlijk al bij dat woord : uitnodiging. Alsof het een feestje is in plaats van een straf.

Vaak is het een slaapverwerkend 'uitje'. Je moet aanwezig zijn, maar je kan beter wat anders doen. Op de één of andere manier staat iedereen tijdens een vergadering op zenden en is de ontvangknop op een heel laag pitje.

Dat is waarschijnlijk ook de reden dat het altijd zo lang duurt. Waar je normaal in een persoonlijk gesprek in 2 minuten uit bent, kost in een vergadersetting toch gauw een half uur.

Er is een tijd geweest dat ik écht in slaap viel, zoals diverse mensen kunne getuigen.
Sinds mijn appneu pomp is dat over. Toch een klein nadeel van dat apparaat.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Kopjesgate...

30 mrt

Lieve Hiepie,

Ik zit er tot over mijn oren in. "Kopjesgate"! Nooit geweten wat een dom kop en schoteltje allemaal kan veroorzaken.

Zoals je weet hebben wij bij Cleo nogal snot in de neus. 'Wij' zijn de beste. mooiste enz... van het land.
Natuurlijk bewaken 'wij' ook onze uitstraling. Dat wil zeggen als het uitkomt, en iemand anders het doet. Zo hebben de tv schermen maanden op zwart gestaan, kapotte spotjes smeken nog elke dag om vervangen te worden, en als er meer dan 8 mensen op bezoek zijn, zijn de kopjes op.
Toch vinden 'we' onze presentatie naar buiten toe, oh zo belangrijk.

Om die kopjes gaat het nu. Al zes jaar wordt er naarstig overleg gevoerd wat we nu toch moeten hebben. Met oor, zonder oor, klein, groot, met logo, zonder logo, met logo maar zonder... kortom een hoop geleuter, weinig daden, en geen kopjes!

Al met al bleef het probleem tot vorige maand bestaan. Er was namelijk een vertegenwoordiger die 10 bezoekers had uitgenodigd. En dan heb je een probleem. Jawel twee kopjes te kort!

Na een overleg met onze hippe marketeer heb ik besloten om gewoon kopjes te bestellen. Wij waren het snel eens. De mooiste kopjes waren te duur of te onhandig en dan kom je dus uit op praktisch en betaalbaar.
"Ach" zei onze hippe strateeg "we doen het er mee, Apple heeft toch geen servies"

Vandaag zijn de kopjes afgeleverd. Het hek was van de dam. Hoewel ik even de neiging had om een paar personen standrechtelijk te executeren, heb ik me toch ingehouden. Ik wordt week.

Kijken wat er morgen gebeurt

Nina...

29 mrt

 

Lieve Hiepie,

Je hoort ervan, droomt er soms van, en heel soms doe je het : 'Aandelen'.
Als, als ,als... en dan ben ik snel rijk. Ik ben er ook wel eens aan begonnen. Een of andere wijsneus heeft me er ooit in gesleept.

Hoewel het in het begin wel leek te gaan, werd ik snel armer. Wijsneus begreep er niets van, ik dus helemaal niet !
Lang ging de complete materie langs mij heen. Uitgebreid tv gekeken naar Harry Mens en alle onverlaten die langs kwamen. Ik begreep nog steeds niet hoe het zat. Het ene moment beloven ze je gouwe bergen, effe later ben je los.

Welke goeroe of bedrijvendokter ik ook wil volgen, ik ga altijd de mist in.

Tot vandaag. Ik heb het boek uit ! Nina Brink, de ongeauthoriseerde biografie. En ja hoor, de aap is uit de mouw. Het is gewoon één grote kudde oplichters.

Nina en consorten verdraaien, liegen, bedriegen en stelen gewoon. Iedereen wordt een rad voor ogen gedraaid. Het is me een raadsel waarom ze niet allemaal vastzitten.
Magazijnen worden gevuld met lege dozen. Voorraden worden in drie landen tegelijk beleend. De boekhouding wordt in excel kunstmatig opgeklopt.
En dit alles onder toeziend oog van "De Accountant'. Natuurlijk wordt de accountant daarna benoemd in een of andere raad van commissarissen. Zo zijn ze ook wel weer.
Als klap op de vuurpijl is er de winstverwachting. Hét cijfer waar sukkels zoals ik zo blij mee worden. Nou, Piet Paulusma is een stuk betrouwbaarder, dat weet ik nu wel.

Ik wil er niets meer mee te maken hebben. Nina bedankt, ik ben weer een illusie armer.

Kijken wat er morgen gebeurt

Vorig leven...

28 mrt 2009

Lieve Hiepie,

De vlag kan uit, het feest kan beginnen, het lukt weer. Vanmorgen weer op de weegschaal gestaan en gelukkig, 900 gram minder!

Terwijl de de 'Bosche Bollen' mij vrijdag, op oorlogssterkte, aanvielen, hield ik toch stand. "Ende dispereert" was de lijfspreuk van Jan Pietersz. Coen. Mijn horinese stamvader, al heeft hij niet al te fraaie dingen gedaan.

De afgelopen tijd was het sukkelen. Wat ik ook deed, het wou niet écht meer. Een paar weken nam mijn gewicht zelfs toe. Maar nu : "Joeghij, eindelijk weer aan het afvallen !".

Af en toe heb je wel zoiets nodig. Een echte opsteker. Dat hele dieëten is toch al zo'n gezeur. Alles wat je lekker vindt mag je niet. Nu weet ik wel, Atkins heeft hele lekkere dingen, maar toch.

Bij het langslopen van de bakker, de geur van pas gebakken brood je neus, krijg ik toch wel wat visioenen. De rijkelijk belegde stokbroodjes, croissants en verse roombroodjes worden wel heel aanlokkelijk. Je auto parkeren, uitstappen en er achter komen dat je voor de 'Leonidas' staat, doet ook niet echt goed.

Het zal de rest van mijn leven wel een struckle blijven. En dan te bedenken dat er mensen zijn die alles kunnen eten en niet dik worden. Ik heb 'iets' verkeerd gedaan in een vorig leven.

Kijken wat er morgen gebeurt

Stucadoors...

27 mrt 2009

 

 

Lieve Hiepie,

Veel te vroeg aangekomen in Den Bosch. Alle files die je normaal verwacht stonden niet op hun plek. Natuurliojk dacht ik het wel te vinden, maar uiteindelijk moest Tom het toch vertellen.

Het begon goed. Koffie met 14 "Bosche Bollen" voor mijn neus zonder dat ik er één van kon nemen. Het was wel tien keer slikken, maar ik hield stand.

Tien plankjes vol decoratief stucwerk was de opdracht van vandaag. Met wat goed opletten is dat niet al te moeilijk. Moeilijker is niet in discussie gaan met stucadoors. Het leek de vormingsklas van Geert Wilders wel !

Niets deugde van nederland. De hele bouw ging naar de 'klote'. Alles werd overgenomen door buitenlanders. Met de bedrijfsbus kon je niet meer naar je zwarte klusjes.
Die zwarte klusjes werden ook steeds moeilijker. Die werden overgenomen door Polen, Hongaren, Bulgaren en ander 'gespuis'. Die deden het gewoon voor niks. Zelfs 'echte' nederlanders, zoals ze het noemden, kozen voor hun portemonee.

Het was allemaal erg droevig. Als het zo doorging moest de een zijn Porsche weg doen en kon de ander niet langer met zijn speedyacht varen. Je kan maar problemen hebben.

Ik ben er allemaal maar niet op in gegaan. Ik kwam voor het stucen en heb mijn kans om de wereld te verbeteren maar voorbij laten gaan.

Oh ja, zij waren met z'n achten, met armen als Sylvester Stallone. Ik moest ook nog naar huis...

Kijken wat er in het weekend gebeurt.

Loewy

25 mrt 2009

Lieve Hiepie,

30 Jaar geleden, of zoiets, zal het zijn geweest. Op de Weteringschans bij Van Beek. Terwijl Bas, mijn duitse herder de winkel op stelten zette, keek ik voor de eerste keer in 'het' boek.

Ik was nogal bezig met het maken en ontwerpen van allerlei dingen. Vond mezelf nogal goed, dat heb je op die leeftijd. Kijkend in dat boek zag ik dat er toch nog iemand beter was, hoe was het mogelijk!

Het boek stond vol met allerlei fraaie ontwerpen, zowel grafisch als industrieel.
Ik wist echt niet wat ik zag. De schelp van Shell, het Lucky Strike pakje en het Coca Cola flesje stond gebroedelijk naast elkaar. Ook auto's, treinen en typemachines waren te vinden.
Allemaal ontworpen door één man, Raymond Loewy.

Het boek kon ik toen niet betalen. 150 Gulden was een hele hoop geld, zeker in bier. En dat was natuurlijk toch nog iets belangrijker !
10 Jaar gelden zag ik het boek op een wandeling door Amsterdam, ergens in de etalage liggen. 100 Gulden, toch nog een hoop geld, daarbij de winkel was dicht.

Een paar dagen geleden kwam ik op het idee op Marktplaats te zoeken. Jawel voor slecht 25 euro was ik koopman.

Gister is het bezorgd. Ik snap het nog steeds niet. Zoveel moois gemaakt in één leven. Dan kan je dus écht wat !
Met mij is het wat dat betreft nooit écht wat geworden. Had ik het boek toen toch maar gekocht.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Kapstok...

24 mrt 2009

Lieve Hiepie,

Waarschijnlijk heb je ook zo'n ding. Een geval met allerlei haken wat aan de muur is bevestigd. Bij voor keur nog al stevig anders pleurt ie van de muur, dat is me ook al eens gebeurt.
Iemand zal ooit zoiets bedacht hebben omdat hij het zat was om elke keer zijn jas van de grond op te rapen. Je moet denken om je rug, niet waar.

Ook wij hebben een kapstok. Het lukt me alleen niet om één haakje op de rest van de famlilie te veroveren. Het zit zo :
Het weinige dat ik over gehouden heb van mijn opvoeding is het ophangen van de jas d.m.v. de lus. Mijn moeder kwam uit een 'naaisters geslacht', dus het was nogal belangrijk!

Het probleem van deze manier van ophangen is het volgende : Het haakje blijft vrij! Elke andere onverlaat die na mij binnenkomt denkt : "Hey, wat handig een vrij haakje, laat ik mijn jas daar maar hangen". Met als gevolg dat ik nooit, maar dan ook nooit, mijn jas kan pakken zonder er eerst één te verwijderen. Wat ik ook doe, smeken, vragen, stevig aandringen het helpt niet !

Ach dan denk je dan hang ik hem gewoon over de stoel in de keuken. Wat gebeurt er... Terwijl er nog drie andere stoelen over, zijn hangt er weer een jas over mijn jas.

En de kapstok is leeg, daar wordt ik dus gek van.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Welness...

23 mrt 2009

Lieve Hiepie,

Het zal zo'n 45 kilo geleden zijn dat we zijn verkocht. Een in Engeland geboren, zuidafrikaanse duitser was helemaal verkocht. De fantastische, onwaarschijnlijk veelbelovende afdeling, die hij voor zijn baas had opgezet moest worden uitgebreid.

Wij kwamen in een andere wereld terecht. Normaal sleutelend met anderhalve boormachine, werd nu de hightec wereld van de grote getallen ingezet.
"Alles muss ganz anders sein...oder etwass, grosser, besser und sowieter" of zoiets, mijn duits is nooit optimaal geweest of geworden.

Een aantal jaar ervoor hadden ze al geoefend, maar nu waren ze er echt! Met grote aantallen stroomden ze het pand in. Het privé-vliegtuigje vloog af en aan. Schiphol heeft er nog apart een landingsbaan voor aangelegd.
De kantine, op de groei gemaakt, was al bijna te klein.
Het kwam zelfs voor dat er twee mensen moesten werken op één buro.

Omdat één 'filiaal' blijkbaar niet genoeg was, werd ook snel iets in Italië ingelijfd. Ja, inderdaad, dat kwam ook mij bekend voor. Zo ontstond, naar een idee van onze Shaka Zulu, één grosse familiën, die de hele wereld kon voorzien van badkamergeneuzel. Welness, we konden tenslotte niet zonder !

10 Jaar later. Een kleine 15 miljoen euro aan marketing inspanning verder. 'Italië' is niet meer. 'Die heimat' existiert auch nicht mehr en wij zijn ook echt aan het sukkelen.

Vanmiddag was ie er voor de laatste keer. Dat hoop ik althans. Hij vertrouwde me toe "Ik heb altijd het beste met het bedrijf voorgehad... " Hij zag er slecht uit, dat wel.

Wat ik denk schrijf ik maar niet op. Je weet nooit hoe die haas die koe vangt.

Kijken wat er morgen gebeurt.

Puzzelen...

22 mrt 2009

Lieve Hiepie,

Puzzels hebben me eigenlijk nooit gelegen. Dat gestunnik en gewroet met woorden. En dan die omschrijvingen, welke ontwrichte geest verzint het ! Mijn woorden hebben altijd teveel of te weinig letters.

Toch wordt het onderhand gewoonte. Alleen lukt het me niet, ik doe het nu in team verband. Meestal zijn we een duo, maar bij sterke tegenstand van de puzzel wordt het team uitgebreid naar volle oorlogssterkte. En dan nog...

Ik heb wel eens gehoord dat de zaterdagpuzzel van de Volkskrant van niveau is. Wel dat gaat ons dus echt niet lukken, wij zijn meer van het niveau Donald Duck.

Regelmatig bevinden we ons op een dood spoor. Waarschijnlijk spreken puzzelmakers een heel andere taal als wij. Om onze kruiswoordpuzzels op te lossen moeten we de raarste taal kronkels verzinnen.

Een zeurderig kind kan een 'drein' zijn en een doorwaadbare plaats, een wed. Jawel, geen 'wad' maar een 'wed'. 'Hoveltjes' is een ander woord voor 'armoedig' en Afrika moet af en toe worden gespeld met dubbel 'F'. Je moet wat doen om het zakie kloppend te krijgen.

Vandaag hebben we zelfs de hulp ingeroepen van een 'buitenlandse' collega. Woonachtig in Enschede moest het voor hem mogelijk zijn om een frisse kijk op de materie te geven. Na twee woorden, die we zelf ook wel wisten, riep hij uit : "Nôh, jul ken't zêlf ver wel âf".
Ons in verbijstering achterlatend omdat de ondertiteling ontbrak.

Kijken wat er morgen gebeurt

Fringe...

21 mrt 2009

Lieve Hiepie,

Het lukte even niet meer ! Onze interactieve relatie werd ernstig gedwarsboomd door de KPN. Maar ik zal ze krijgen, zo gauw ik kan, stap ik over, de lapzwanzen.

Ik zal je maar even bijpraten. Vrijdag ben ik vroeg naar huis gegaan. Met reden...
Ik moest nog een aflevering kijken van Fringe. Fringe ? Ja, Fringe !
Het zit namelijk zo. Op zondagavond zijn er tegenwoordig allerlei leuke programma's. Een mens als ik, moet dus een keuze maken tussen 24, The Tudors en Fringe.
Natuurlijk heb ik ook een opname ding, zodat het wat eenvoudiger wordt. Eigenlijk blijft er maar één keuze over.
In het begin keek ik Fringe op de zondag. Dit was geen ideale situatie.
Bij vrijwel elke aflevering krijg ik de zenuwen en hang regelmatig in de gordijnen. Nu ben ik wel wat afgevallen en de gordijnrails zijn versterkt, maar toch.
Bijkomend nadeel van 's avonds kijken is dat droomland ook een heel andere betekenis krijgt. Nooit kwam ik op een normale manier in slaap en tijdens mijn slaap ging de aflevering nog eens dunnetjes over. Wat een ellende.
Uiteindelijk bracht de opnemer dus de uitkomst en dus ga ik 's middags griezelen.
Ik kan je vertellen, zelfs nu nog krijgt Gijs een hartverlamming, van mijn reactie op een ontploffende meloen.

Het weekend is weer voorbij, morgen weer aan het werk, kijken wat er dan gebeurt