Vol goeie moed op pad. Hond achterin, op naar de controle.
Daar gingen we dus. Gijs ging goed vooruit maar toch had ik me twijfels. Hij bleef net even te veel hinkelen. Maar goed, hij heeft vier poten en leek er weinig last van te hebben.
Aangekomen had hij het al snel in de gaten. Dit was niet de goeie plek. "Geen bomen, geen gras, dit was beslist niet het park. Ah, ik ruik het al, hier moet ik van alles wat ik niet wil...". Dat liet ie ook even merken. Hij had beslist geen zin in een rontgenfoto, maar verder deed hij goed zijn best.
Vanuit mijn ooghoek kon ik de monitor al zien. Aan het gezicht van de orthopeed zag ik het ook. Dit was niet zoals het moest.
Snel werd het euvel duidelijk. De vier weken extra rust hadden niet het gewenste resultaat. Het stukje bot zat niet genoeg vast en moet opnieuw worden vastgezet. "Jezus, wat een domper !". Snel werd een nieuwe operatie gepland. Dinsdag is het weer zover. Dan begint het hele circus van 6 weken weer opnieuw.
Hoe leg je het een hond uit die zich verder goed voelt. Zwaaiend met z'n staart iedereen begroet.
6 Weken kennelrust, hij zal er wel niets van snappen...
Volgende keer neem ik een hond die kan praten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten