Het is lang geleden en eigenlijk zag ik het allemaal niet meer zo zitten, maar schrijven helpt, en dus maar aan jou.
Na alle operaties is het toch helemaal mis gelopen. Terwijl we allemaal onze best deden, en Gijs het hardst, werkte zijn lichaam niet mee. Altijd braaf in de box, altijd blij als je thuis kwam, altijd blij om even uit te gaan, altijd vol energie ondanks de pijn die je nooit toonde.
Het leek er allemaal best goed uit te zien en elke keer had ik weer het idee dat het beter ging, tot die laatste dagen. De wond werd maar groter en was niet meer dicht te krijgen. Steeds meer metaal werd zichtbaar, een schroef werd afgestoten. Uiteindelijk dus een hopeloze zaak. Al een paar keer hadden we op het punt gestaan maar elke keer was er toch weer het sprankje hoop waar we ons aan vast klampten.
Tot die vrijdag. Na een hopeloze week was duidelijk dat herstel niet meer mogelijk was. Samen hebben we Gijs naar dromenland begleid.
In mijn handen is hij in slaap gevallen. Zo zijn we ook eens begonnen, als pup, zo'n 6 jaar geleden.
Je was een apart beest. Vrienden met iedereen maar toch op jezelf. Wist werkelijk overal balletjes vandaan te toveren. Vol trots kwam je schroefjes laten zien die je bij Cleopatra op de vloer had gevonden.
Je was energiek en vol energie.Maar ook in niets doen was je sterk. Ontspannen heb je tot kunst verheven. Op je rug, poten omhoog, uren kon je dat volhouden. Om jaloers op te worden.
Samen kluiven. Ik hield het bot vast, jij gebruikte je bek. Duidelijk gaf je me aan welke kant je wilde kouwen. Links of rechts en af en toe trekken met de voortanden. En dat samen op de bank, op mijn schoot. We hadden het goed samen.
Lieve Gijs, ik ben blij dat jij mijn hond was. Bedankt voor je liefde en vertrouwen. Ga lekker spelen met Bas en Andjin, we komen elkaar vast weer tegen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten