Elke maand is er in ieder geval één goede dag. De trekking van de staatsloterij.
Het begint meestal al 's morgens. De kopie van de loten ligt op mijn buro. Ik speel mee in een pool. Voor een tiende van de hoofdprijs doe ik het ook.
Elke keer als ik dat velletje zie, krijg ik visioenen. Het is niet het geld, maar het lijkt me zo lekker om die wekker niet te hoeven zetten.
Ik weet wel, ik heb een harige wekker rondlopen, die scherper is als die klok in Frankfurt, maar toch. Wakker worden en niets moet. Gewoon helemaal niets! Alles is betaald, je kan gaan werken, of niet. Shoppen, of niet. Reizen, of niet. Niets moet !
Natuurlijk blijven er altijd dingen die je gewoon blijft doen. Omdat je het hebt afgesproken of omdat het erbij hoort.
Ook niet zulke leuke dingen. Al is het maar omdat er anders geen leuke dingen meer bestaan! Er bestaat tenslotte ook geen vrije tijd als je niet werkt.
Een aantal uren een kans. Klein, maar toch, een kans...
Ach, hij is niet gevallen, bij ons... Volgende maand weer proberen.
Kijken wat er morgen gebeurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten