Lieve Hiepie,
Ik denk dat ik langzamerhand een abonnement heb op de eerste hulp. Zouden daar ook bonuspunten mee te verdienen zijn?
Rustig zittend achter m'n buro, stiekem even aan het hyven wordt ik geroepen. "Karo, vlug, hij bloe, hij snij, hij au..". Een van mijn collega's, buitenlands, maakt me duidelijk dat hulp noodzakelijk is. Snel spring ik op, ietwat gespannen, je weet het nooit, neem ik de situatie op.
Voor me staat een collega met een hand gewikkeld in papier. Het ziet er bloederig uit. Snel dan naar het EHBO hok.
Eerst maar eens kijken. Zo, gelukkig dat valt mee. Een sneetje in de bovenkant van de duim. Eerst maar eens schoonmaken.
"Héél eg, karo, héél véél pij, au...". "Ga eerst maar even zitten, straks val je om, het valt wel mee. trouwens niet zo zeuren, hij valt er niet af ". "Stel je niet zo aan !" weet ik nog net binnen te houden. Blijkbaar zit het wondje, bij een andere cultuur, ook tussen de oren.
Het wondje is snel dicht met een paar zwaluwstaartjes. Een keurig verbandje, zo uit het boekje, maakt het verhaal kompleet. Geen doorbloeding in het verband, dus het bloeden is keurig gestopt, druk verband niet nodig. Klus geklaard... dacht ik.
"Moet ziekhui, moet hecht, moet echt hecht, moet dokt ". Als het mijn kind was zou ik zeggen, "lekker gaan spelen, beetje voorzichtig met je handje, snoepie, vort maar weer ". Maar wie ben ik om daar over te oordelen.
Dienstbaar als ik van huis uit ben, lever ik hem toch maar af bij de eerste hulp. Er werd eerst niet gehecht maar omdat hij het zo graag wou heeft de co-assistent maar even geoefend.
Dolgelukkig was hij met zijn hechting. De prik van de verdoving (voor één hechtinkje...) deed wel zeer.
En de zorg wordt steeds duurder , hoe komt dat toch ?
Kijken wat er morgen gebeurt.
Ik denk dat ik langzamerhand een abonnement heb op de eerste hulp. Zouden daar ook bonuspunten mee te verdienen zijn?
Rustig zittend achter m'n buro, stiekem even aan het hyven wordt ik geroepen. "Karo, vlug, hij bloe, hij snij, hij au..". Een van mijn collega's, buitenlands, maakt me duidelijk dat hulp noodzakelijk is. Snel spring ik op, ietwat gespannen, je weet het nooit, neem ik de situatie op.
Voor me staat een collega met een hand gewikkeld in papier. Het ziet er bloederig uit. Snel dan naar het EHBO hok.
Eerst maar eens kijken. Zo, gelukkig dat valt mee. Een sneetje in de bovenkant van de duim. Eerst maar eens schoonmaken.
"Héél eg, karo, héél véél pij, au...". "Ga eerst maar even zitten, straks val je om, het valt wel mee. trouwens niet zo zeuren, hij valt er niet af ". "Stel je niet zo aan !" weet ik nog net binnen te houden. Blijkbaar zit het wondje, bij een andere cultuur, ook tussen de oren.
Het wondje is snel dicht met een paar zwaluwstaartjes. Een keurig verbandje, zo uit het boekje, maakt het verhaal kompleet. Geen doorbloeding in het verband, dus het bloeden is keurig gestopt, druk verband niet nodig. Klus geklaard... dacht ik.
"Moet ziekhui, moet hecht, moet echt hecht, moet dokt ". Als het mijn kind was zou ik zeggen, "lekker gaan spelen, beetje voorzichtig met je handje, snoepie, vort maar weer ". Maar wie ben ik om daar over te oordelen.
Dienstbaar als ik van huis uit ben, lever ik hem toch maar af bij de eerste hulp. Er werd eerst niet gehecht maar omdat hij het zo graag wou heeft de co-assistent maar even geoefend.
Dolgelukkig was hij met zijn hechting. De prik van de verdoving (voor één hechtinkje...) deed wel zeer.
En de zorg wordt steeds duurder , hoe komt dat toch ?
Kijken wat er morgen gebeurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten