Daar ga je dan. Vol goede moed in auto op weg naar de beesiesdokter. Gijs knapt elke dag meer op en zat blij achterin te kijken.
Zelfs de parkeerplek voor de kliniek kwam vrij toen we aankwamen. Wat kon er mis gaan ? Het eerste onderzoek ging niet verkeerd. Het hele scharnier werkte en alles zat goed op z'n plaats.
Om Gijs een verdoving te besparen fungeerde ik als 'honden bankschroef '. Hij mocht natuurlijk niet bewegen en gedroeg zich uiterst heldhaftig tijdens de foto's. Zonder een kik te geven werden alle standen op de kiek gezet. Hij liet het allemaal maar over zich heen komen.
Het wachten in de spreekkamer duurde al wat lang. Eindelijk kwam hij binnen. "Goed nieuws en wat slechter, maar ik zal het jullie uitleggen". Alle originele breuken waren prachtig genezen. De 'zaagbreuk', die gemaakt moest worden om erbij te komen, gooide roet in het eten. Om kort te gaan, 4 weken erbij. Wat een domper !
Het was een stille terugrit. Toch overvallen door dit slechte nieuws kwamen we thuis. Box maar weer opgezet. Gijs ging erin. Voor hem was het "What's new..?".
Twee minuten later. Op weg naar het ziekenhuis. Het grote mensenziekenhuis dit keer. Mijn 'dochter' was gevallen en misschien was haar pols gebroken.
Gelukkig viel dat mee. Zowel de snelheid van behandelen als de uitslag. Binnen een uur weer buiten en niets aan de hand.
Ga nu speuren op Marktplaats. Met een teletijdmachine zijn die 4 weken zo om.
Kijken wat er morgen gebeurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten